Perfekcjonizm. Pojęcia ogólne Istnieją dwa rodzaje perfekcjonizmu: normalny i patologiczny. W zdecydowanej większości nerwic patologiczny perfekcjonizm ma poważny negatywny wpływ na powstawanie tego zaburzenia. Normalny perfekcjonizm to odpowiednie pragnienie doskonałego wyniku w dowolnej dziedzinie życia człowieka, rozwoju zdolności i umiejętności, chęci kariery. wzrost itp. Patologiczny perfekcjonizm wyróżnia się kilkoma cechami. Dążenie do idealnego, doskonałego wyniku, wskaźnika. Nieodpowiednie przecenianie możliwości, własnych lub rzeczywistości. Chroniczne niezadowolenie ze swojego życia, z siebie. Rozczarowanie życiem i sobą. Możliwe całkowite niepowodzenie w osiągnięciu zamierzonego idealnego celu. Nieodpowiednie testowanie rzeczywistości i siebie. Chroniczne uczucie zmęczenia Neurotyczny perfekcjonista buduje dla siebie idealne, doskonałe cele i wartości w życiu, które z pewnością musi osiągnąć lub posiadać. Jednocześnie zupełnie nie rozumiejąc, że te cele i pragnienia odnoszą się bardziej do świata idealnego niż realnego. Przyczyn perfekcjonizmu jest wiele. Podstawowy: chęć bycia lepszym od innych ludzi, chęć posiadania idealnej wartości, osiągnięcia idealnego celu, kompulsywne (niekontrolowane) pragnienie sukcesu, niemożność prawidłowego przetestowania rzeczywistości, kompensacja pewnych braków w osobowości człowieka lub życie, hedonistyczne podejście do życia (pragnienie otrzymywania wyłącznie przyjemności).