MĘŻCZYZNA MÓWI, ŻE PROBLEM JEST JA PYTANIE: Spotykamy się od roku, mieszkamy razem od trzech miesięcy. Początkowo nie było w nim żadnego szczególnego pociągu, jedynie współczucie. On jest we mnie zakochany, chce założyć ze mną rodzinę i żyć długo i szczęśliwie. Ja też chcę rodzinę i dzieci, ale nie jestem w nim zakochana i nie ma w tym żadnego przyciągania. Ale rozumiem, że mnie kocha i jest gotowy zrobić dla mnie wszystko. Jednocześnie od około miesiąca, dwóch mówi mi, że nie czuje się szczęśliwy, przy mnie kochany i co najważniejsze potrzebny. Nie podoba mu się, że się do niego nie uśmiecham, i to tylko doprowadza mnie do płaczu, bo nie mogę nic na to poradzić. Szczególnie nie potrafię być wobec niego delikatna, a kiedy idę do łóżka, nie mam ochoty na seks. Miło mi go przytulić, ale nie więcej. Powiedziała, że ​​lepiej dla mnie odejść, na co on powiedział, że to się wszystko skończy, że znajdzie sobie kogoś innego, z kim będzie szczęśliwy, kto go pokocha. Na szlaku. dzień mówi, że nie chce, żebym odeszła, że ​​będzie w stanie wykorzenić we mnie moje złe cechy, że stanę się dla niego bardziej czuła. Trwa to już dwa miesiące...) Myślę, że skoro są wątpliwości, to zawsze będą i nie chcę tego później żałować ani cierpieć z powodu jego roszczeń, gdy będę mieć dzieci. A co jeśli będę tego żałować, kiedy się rozstaniemy i nie będę wiedziała, co robić? Od samego początku związku odrzucało mnie to, że kontroluje każdy mój ruch, mówiąc, że się martwi i ma ochotę na seks codziennie, i że powinnam go stawiać ponad wszystkimi. Prawdopodobnie, gdyby to kochała, przyszłoby to naturalnie. Nie wiem co robić. Jedyne o czym mogę cały czas myśleć to to. ODPOWIEDŹ: Dzień dobry. Przyjrzyjmy się bliżej Twoim wątpliwościom. Pod nimi kryje się strach przed utratą czegoś wartościowego, choć rzeczywistość mówi, że w związkach więcej „cierpi się” niż otrzymuje się przyjemność i radość. Nie jest łatwo ciągle czuć się jakoś inaczej przy mężczyźnie, mając tak „idealne” wyobrażenia o związkach. Idealny – co oznacza po prostu nierealny. To tak, jakbyś musiał się zmuszać do bliskości, w związku nie ma miejsca, aby móc chcieć właśnie tej bliskości. Okazuje się, że czujesz presję i jednocześnie swoje „zło” obok niego. Przecież mężczyzna podkreśla, że ​​problemem jesteś ty, którego bohatersko jest gotowy się pozbyć. Oznacza to, że zanurza w tobie całą swoją nieznośną niedoskonałość, podczas gdy sam pozostaje „idealny, czysty, jasny”. Chcę ci powiedzieć, że u ciebie wszystko w porządku. Proszę zaufaj sobie i swoim uczuciom. Twój związek wiąże się z przymusem i brakiem akceptacji Cię takim, jakim jesteś. Wygląda na to, że twój mężczyzna potrzebuje mamy, a nie żony. A jednocześnie w głębi duszy wierzysz, że może mieć rację. Że musisz się zmienić, aby osiągnąć idealną przyszłość, którą dla ciebie maluje. Jest w nim wiele rzeczy, które cię odpychają, ale są uczucia, które zmuszają cię do pozostania z kimś, kto nie jest dla ciebie miły. Należy zbadać te uczucia. To tak, jakbyś nie wierzyła tej części siebie, która widzi mężczyznę i związek takim, jaki jest. I pojawia się poczucie oszukiwania samego siebie – to jest nadzieja, która ci mówi: a co, jeśli z nim będzie inaczej? Ale gdyby było to możliwe, już by to nastąpiło. I nie jest to łatwe do zaakceptowania. Masz prawo popełniać błędy. A Ty też masz prawo do związku z mężczyzną, który będzie szczęśliwy, że jesteś dokładnie tym, kim jesteś. Proszę, chętnie pomogę Ci lepiej zrozumieć siebie podczas indywidualnych konsultacji, abyś mógł podjąć decyzję. Ps: Zapisz się na konsultację drogą mailową [e-mail chroniony] lub poprzez wiadomość prywatną. Z poważaniem, Irina Potemkina Psycholog analityczny i praktykująca EFT