„- Kogo kochasz bardziej, mamę czy tatę?! - Mama i tata! - I więcej?! "I nikt więcej!" Ścieżka każdej osoby zaczyna się od dwóch znaczących osób. To nasi rodzice – tata i mama. Znaczenie mamy i taty dla dziecka jest równe. Każda z nich ma swoje miejsce w naszym życiu, swoją ważną rolę, swoje funkcje. Postacie ojca i matki są obrazem, intrapsychiczną „odlewką” z najbardziej uderzających momentów doświadczenia relacji z nimi, obydwoma. najlepsze i najgorsze (patrz Otto Kernberg „Relacje miłosne. Norma i patologia”). Postacie rodziców nie są tożsame z prawdziwymi osobami, które pełniły dla nas tę rolę. W naszym społeczeństwie z postacią ojca wiążą się pewne mity, które rodzą zjawisko nieobecnego ojca, np.: ♦ mama i tata pełnią w przybliżeniu te same funkcje; ♦ ojcowie są mniej odpowiedzialni niż matki, a nie mogą zawsze ufaj dziecku; ♦ dla ojców ważniejsza jest praca, przyjaciele itp., dzieci nie są dla nich interesujące;♦ matka jest dla dziecka wszystkim i powinna być wszystkim, całkowicie zapominając o sobie; ♦ macierzyństwo to przeznaczenie, a nie jedna z ról kobiety Okazuje się więc, że kobiety polegają w swoim życiu na takich stereotypach i dosłownie wykluczają mężczyzn z kontaktu z dziećmi. W rzeczywistości wygląda to tak: - kobieta „chroni” mężczyznę (tata jest zmęczony pracą); - krytykuje ojca; - próbuje nauczyć ojca postępować „właściwie” z punktu widzenia kobiety rzeczywistości ojciec ma ogromny wpływ na postrzeganie świata przez dziecko. Zachowanie i postawa ojca wobec dziecka wpływa na: ♦ naszą pewność siebie, nasze poczucie bezpieczeństwa; ♦ kształtowanie się granic osobistych: co mogę i co mogę nie mogę, co jest dla mnie dobre, a co niedopuszczalne, do czego jestem zdolny, a czego nie mogę osiągnąć;♦ na samoidentyfikację, poczucie własnej wartości (Kim jestem? Czym jestem?), czyli na akceptacji lub odrzuceniu siebie;♦ na scenariuszu relacji osobistych – dziecko-rodzic, mężczyzna-kobieta;♦ na samorealizacji, czyli realizacji swoich możliwości, potencjału, pragnień, talentów w jakiejkolwiek działalności, niekoniecznie zawodowej. I tu mówimy o umiejętności działania, zaprezentowania się, podejmowania ryzyka, tworzenia nowych rzeczy, życia własnym życiem i podążania własną drogą; ♦ o relacjach ze społeczeństwem; A ściślej mówiąc, umiejętność integracji ze społeczeństwem i zajęcia w nim godnego miejsca. Oczywiście każdy ojciec współdziała ze swoim dzieckiem na swój sposób. Uważa się, że doświadczenie „wystarczająco dobrego ojca” obejmuje wspomnienia z dzieciństwa, kiedy tata:♦ chronił Cię (lub kogoś), okazywał swoją siłę w sposób dla Ciebie bezpieczny;♦ wyznaczał granice, zasady i nalegał na ich przestrzeganie. przestrzeganie;♦ aprobował, chwalono, był z ciebie dumny, podziwiał;♦ żądał, abyś zrobił coś dobrze;♦ okazywał czułość i szacunek swojej matce;♦ cieszył się, że jesteś dziewczynką (chłopcem);♦ bawił się z tobą, uczył cię , zrobiłem kilka wspólnych spraw z wami; ♦ było powodem waszej dumy Nawet jeśli było to bardzo małe doświadczenie, jest ono bardzo cenne i ważne, ponieważ mama daje życie, a tata często daje siłę i radość życia.” przyprowadź” postać ojca do gabinetu psychologa. Z reguły praca z postacią ojca przebiega w następujących kierunkach: 1. Świadomość klienta, że ​​postać ojca nie jest prawdziwym ojcem. A relacje z postacią ojca nie są tożsame z relacjami z prawdziwym ojcem, ale mają na nie istotny wpływ (dlatego często osoba nawiązując relację z postacią taty, nawiązuje relację z prawdziwym tatą)2. . Doprowadzenie obrazu ojca do najbardziej realistycznego, odpowiadającego rzeczywistości.3. Przetwarzanie traumatycznego doświadczenia, jeśli takie istnieje. 4. W razie potrzeby rekonstrukcja postaci „wystarczająco dobrego ojca”.5. Odbudowa dobrych doświadczeń, uzupełnienie utraconych funkcji ojcowskich.