Piękne dziewczyny często narzekają na swoje życie. Że nie zakochują się wystarczająco. Że odczuwają brak uwagi, wieczny niepokój, problemy w życiu osobistym i tak dalej, i tak dalej. A dzisiaj zwróćmy uwagę na brzydkie kobiety, zadowolone ze swojego życia. Niektóre brzydkie kobiety znają sposób, aby poczuć pełnię życia i zaspokoić się psychicznie tak bardzo, że w takich chwilach pozazdroszczą jej niespokojne piękności. Istnieje kilka takich metod samozadowolenia w najbardziej pozytywnym sensie. Piosenki są jedną z nich. Trzeba patrzeć nie na to, jakie piosenki śpiewają kobiety, ale na to, jak śpiewają. Kiedy w piosence pojawiają się słowa: „Jestem pięknością i wszyscy faceci za mną szaleją” (przykład losowy), śpiewająca piosenkę naprawdę czuje, jaka jest piękna i jak wszyscy o niej marzą. Dlaczego niektórzy mężczyźni również czują się piękna, śpiewając taką piosenkę (ale oczywiście nie na głos). Śpiewająca kobieta nie straciła adekwatności i rozumie, jaka jest w prawdziwym życiu. Ale w chwilach emocjonalnej przyjemności nie ma to znaczenia. Piosenka pomaga bawić się tak silnymi uczuciami, że pozazdroszczą im nawet prawdziwe piękności, ponieważ nie jest faktem, że doświadczają tak silnych przyjemnych uczuć. Nie bez powodu ludzie mają tak wiele powiedzeń na temat zalet piosenek. Ale oprócz piosenek istnieją setki innych rodzajów gier psychologicznych. W głębi psychologii wiedzą dużo o bardzo różnych grach używanych do przeżywania swoich najsilniejszych uczuć. Dzięki umiejętności grania w takie emocjonalne gry, osoba doświadcza swoich najsilniejszych uczuć. Życie zgodnie ze swoimi najsilniejszymi uczuciami jest kluczem do dobrego samopoczucia psychicznego. Ważne jest, aby zrozumieć, że wszystkie te gry są po prostu grami. I nawet wiele z tego, co ludzie uważają za prawdziwe, to także tylko gry, których człowiek używa dla swojego psychologicznego samozadowolenia. Koncepcja obecności takich gier w życiu ludzi pomaga zachować realizm. Przypomnijmy sobie słynną mysz z eksperymentów złych naukowców (pisałem o tym). W główkę myszy wprowadzono elektrodę, która (w skrócie) powodowała pobudzenie ośrodka przyjemności. Kiedy mysz nacisnęła przycisk w klatce, wysyłany był do niej wyładowanie, powodując pobudzenie ośrodka przyjemności i dzięki temu mysz czuła się bardzo, bardzo przyjemnie. Mysz szybko zrozumiała związek pomiędzy naciśnięciem przycisku a odczuwaniem przyjemności. A później doszła do tego, że dzień i noc nie robiła nic innego, jak tylko naciskała przycisk, zapominając nawet o śnie i jedzeniu. Dla osoby wszystko jest bardziej skomplikowane, ale mysz pomoże nam wyobrazić sobie, że każda osoba ma również takie przyciski, choć o rzędy wielkości bardziej złożone. Grając w gry w celu zaspokojenia emocjonalnego, człowiek niejako naciska przyciski w swojej głowie. Mysz jest prymitywnym przykładem, a nawet schematem tych ludzi, którzy fanatycznie naciskają jakiś przycisk, aby wejść w stan przyjemnego podniecenia. Przyjemne podniecenie bierze się ze słuchania piosenek, ze zwycięstwa dobrego bohatera nad złymi w filmie lub w czyjejś wyobraźni, z oglądania filmów motywacyjnych na YouTubie, z poświęcenia życia jakiejś super idei i tak dalej. W przeciwieństwie do myszy, osoba ma możliwość wykrycia i zrozumienia obecności takich przycisków i gier, których do tego używa. W przeciwieństwie do myszy, człowiek może regulować stopień swojego zaangażowania w te emocjonalne gry. Może się pobawić z przyjemnością, a potem wrócić do rzeczywistości. Tym, którzy mają większą warstwę wewnętrznego napięcia, trudniej będzie wrócić do rzeczywistości i postrzegać gry jako gry (a nie jako rzeczywistość). Takim osobom trudniej jest „oddać się” emocjonującym zabawom. Ale grają w gry, którym „oddają się” z niespotykanym fanatyzmem. To nie jest dobre. Im większa jest warstwa wewnętrznego napięcia w człowieku, tym mniej ma on kontaktu z rzeczywistością i tym więcej potrzebuje psychologicznego samozadowolenia. Fanatycy i najbardziej zagorzali zwolennicy czegoś to ludzie