Co powinni zrobić rodzice, jeśli nastolatek jest otwarcie niegrzeczny? Ale nie zaczyna się to od razu, pojawiają się pierwsze oznaki braku szacunku: ignoruje prośby, nie chce wchodzić w dialog, nie podziela nastroju rodzica itp. Dlaczego, kiedy i jak to się zaczyna? I co najważniejsze, co z tym zrobić? Zwrócił się do mnie o radę poważny, spełniony człowiek, który znalazł się w trudnej sytuacji życiowej: oddział banku, którym kierował przez wiele lat, został zamknięty, a on został bez pracy. w wieku przedemerytalnym on, przyzwyczajony do pewnego poziomu życia, głowa rodziny, zmuszony był żyć z pensji żony. Znalazłem pracę tymczasową, potem pomyślałem o ciekawym pomyśle na biznes, zacząłem go realizować, jednak nie osiągnąłem jeszcze poprzedniego poziomu finansowego, a potem zaczęły się konflikty z moim nastoletnim synem. Chłopiec stał się zdystansowany, zaczął okazywać brak szacunku , a potem ogólnie powiedział: „Tato, jesteś frajerem! Ojciec, nazwijmy go Włodzimierz, chwycił syna za pierś i ledwo się powstrzymując, mocno go popchnął, obrzucając wulgarnymi słowami, po czym nastolatek nie spędził nocy w domu. „Radzę sobie z trudnościami finansowymi, wiem, co robić, ale jak mam się zachować z synem po tym zdarzeniu? Nie rozmawiamy teraz. Żądać od niego przeprosin? A może powinnam od razu wysłać go do szkoły z internatem, jak trudnego nastolatka?” – pytał mężczyzna podczas konsultacji. Ustrukturyzowałem pracę na spotkaniu z tatą w następujący sposób: zaprosiłem go, aby sam odpowiedział na pytania, zapisując odpowiedzi i przemyślenia. A następnie przeprowadź diagnozę postawy rodzicielskiej: - Dlaczego twój syn ci to powiedział? - Jakiego rodzaju relacji z nastoletnim synem chciałbyś mieć? - Jak myślisz, jaki rodzaj relacji chciałby z tobą? jakie wysiłki jesteś gotowy podjąć, aby znaleźć wzajemne zrozumienie w rodzinie? - Jak widzisz przyszłość swojej rodziny? Zastanawiając się nad odpowiedziami, tata dokonał dla siebie „kilku odkryć”, jak powiedział później, przekazując informacje zwrotne im: „...syn szanował mnie tylko za to, ile dałem mu pieniędzy, jako osoby mnie nie znał, bo rzadko spędzałem czas z rodziną”; „...często podkreślałem, że najważniejszy jest sukces rzeczą w życiu, a dla mnie sukcesem jest wysoki poziom życia mojej rodziny, oczywiście wysokie zarobki mężczyzny, jeśli nie możesz zarobić pieniędzy, to jesteś nikim” „...Ja nigdy nie byłem zainteresowany wychowywaniem dzieci, niech to robi moja żona, żebym nie myślał o tym, jakiego związku chce mój syn.” Oczywiście tata musiał pracować nad zmianą swojej postawy rodzicielskiej, co w momencie konsultacji było nieskuteczne, co zostało zrobione później. Poleciłam ojcu, aby nie żądał od syna przeprosin, ale kontynuował swój projekt biznesowy, a nawet zdystansował się od nastolatka. Nastolatek sam nawiązał kontakt, prosząc o pomoc w odrabianiu zadań domowych z matematyki, co było jedynie powodem do współpracy . Później, gdy relacje zaczęły się poprawiać, tata wyraził swoje odczucia na temat tego, co się wydarzyło, poprzez „ja-wypowiedzi”, bez szantażowania i zastraszania syna (co było dla niego bardzo trudne). To był kolejny krok w kierunku przezwyciężenia sytuacji konfliktowej. A co jeśli nie doprowadzisz do sytuacji konfliktowej, ale pomyślisz o tym wcześniej? Jeśli od początku budujesz relację z synem, włączając go w „męskie sprawy”, organizując rodzinne wakacje, dając mu przykład szacunku do każdego człowieka, niezależnie od jego poziomu życia? Może wtedy możesz liczyć na jego wsparcie w trudnej sytuacji? Podsumowując powyższe, możemy doradzić ojcom, aby zajęli się wychowywaniem dzieci, a nie tylko zarabianiem pieniędzy! Cóż, my, psychologowie, jesteśmy zawsze gotowi poprowadzić Cię w tej ważnej i koniecznej sprawie. Życzę Ci harmonijnej relacji ze sobą i światem, drodzy przyjaciele. Twoja Elena Stankiewicz Zapisz się na konsultację: WhatsApp +7 924 429 61 86