Od autora: Czasami samo uświadomienie sobie, że wiele twoich problemów wynika po prostu z faktu, że jesteś niechcianym dzieckiem, może pomóc ci na nowo ocenić swoje działania, relacje, przeszłość i teraźniejszość. Nikt nie prowadzi statystyk dotyczących niechcianych dzieci. Ale byli, są i będą przez cały czas, niezależnie od narodowości, zamożności, miejsca zamieszkania. Psychologowie i psychoterapeuci, którzy mają z nimi do czynienia niemal na co dzień, wiedzą lepiej niż inni, że liczbę chorych, nieszczęśliwych i nieudanych dzieci często uzupełniają niechciane dzieci. Kim oni są, niechcianymi dziećmi? W mowie potocznej wyrażenie to pojawia się dość często, oddzielając w ten sposób niekochane dzieci od bliskich. Jeśli jednak użyjemy tego pojęcia jako terminu psychologicznego, możemy nadać mu następującą definicję: niechciane dzieci to dzieci, których narodziny były niepożądane dla obojga lub jednego z rodziców. Ale w życiu codziennym niewiele osób łączy niepożądaność narodzin człowieka, zwłaszcza w wieku dorosłym, z jego niepowodzeniami i nieszczęśliwym losem. A dla psychologa lub psychoterapeuty niepożądaność porodu (zwana dalej niepożądaną) jest rodzajem niepożądanego porodu. diagnoza. Wiele problemów klienta lub pacjenta staje się natychmiast jasnych i możliwych do wytłumaczenia, gdy dowiadujemy się, że dziecko urodziło się niechciane. Faktem jest, że tacy ludzie mają tendencję do patrzenia na cały świat i na siebie przez pryzmat swojej niechęci. I to właśnie daje im poczucie niepewności, niższości, winy i wstydu, że nie są w stanie sprostać oczekiwaniom rodziców w związku z narodzinami. Poczucie bycia niechcianym jest dla nich równoznaczne z utratą miłości, a co za tym idzie utratą podstawowego poczucia bezpieczeństwa i zaufania do świata. Niechciane dzieci można podzielić na 2 kategorie: pierwszą z nich są dzieci, które w ogóle nie były chciane , a także nieplanowane w czasie dzieci „przypadkowe”; druga to dzieci niechciane ze względu na płeć. Do pierwszej kategorii zaliczają się dzieci urodzone poza związkiem małżeńskim, po gwałcie, przez nieletnich rodziców, w okresie menopauzy (kiedy ciąża jest początkowo uznawana za po prostu nadwagę). Dotyczy to dzieci kobiet, które nie chciały urodzić określonej osoby, a także dzieci, których narodziny zmusiły rodziców do zawarcia małżeństwa. Do tej grupy zaliczają się dzieci urodzone w tym samym lub następnym roku po urodzeniu dziecka, a także te dzieci, w przypadku których podejmowano próby aborcji (po prostu intencje lub działania), pod względem stopnia niepożądanego ze względu na płeć, jedne z najbardziej niechciane są oczywiście trzecie, czwarte, piąte (i kolejne) dziewczyny lub chłopcy z rzędu. Często takie dzieci w Rosji nazywane są imionami, które mają zarówno wersję żeńską, jak i męską. Na przykład córka Aleksandra, Waleria, syn Walentin, Jewgienij itp. Nierzadko zdarza się, że zawiedziony ojciec nie chce zabrać ze szpitala piątej córki, a matka popada w depresję po urodzeniu trzeciego syna. niechciane dzieci nie zawsze są dziećmi niekochanymi. Dość często stają się najbardziej ukochanymi. Najczęściej, jak wynika z obserwacji, kochane są dzieci młodsze, chore lub chorowite, bardzo podobne do swoich rodziców lub bardzo piękne dzieci. Jak pokazuje praktyka, pomimo różnicy losów, wiele, jeśli nie wszystkie, niechciane dzieci charakteryzują się wzmożonym lękiem i poczucie winy za to, że przyszli na ten świat nie spełniając oczekiwań swoich bliskich. Mogą mieć poczucie samotności, opuszczenia i niepokoju. Częściej niż pożądane dzieci doświadczają depresji, zaburzeń afektywnych, niezrozumiałego wewnętrznego dyskomfortu, niemotywowanej agresji lub autoagresji (od obgryzania paznokci po próby samobójcze) oraz skłonności do alkoholizmu i innych uzależnień. Według niektórych badań próby aborcji, czyli niechcianość, wyjaśniają przyczyny niektórych chorób psychicznych. Niechciane dzieci są częściej zazdrosne, drażliwe i nie odnoszą sukcesów w miłości i życiu rodzinnym, ponieważ nie mogą uwierzyć, że zasługują na miłość i swoją miłością. zachowanie wywołuje kłótnie i separacje. Należy jednak pamiętać, że szczególnie niechciane dzieci, które kochają ich rodziceobojga rodziców, wymienione doświadczenia i cechy charakteru są mniej wyraźne, a perspektywy na przyszłość są korzystniejsze. Niechciane dzieci zazwyczaj całe życie starają się, najlepiej jak potrafią, udowodnić rodzicom, że są lepsze od swoich braci i sióstr i że są. również godne miłości, w najgorszym przypadku niektórzy robią to nieświadomie, przyciągając uwagę rodziców chorobami i próbami samobójczymi. Za pragnieniem otrzymania części litości mogą próbować zdobyć choć odrobinę miłości. Inni, straciwszy nadzieję na otrzymanie miłości i uwagi rodziców, po prostu stają się nieszczęśliwi i przegrani. Niektóre niechciane dzieci, nie przebaczając rodzicom, zaczynają nienawidzić zarówno siebie, jak i swoich braci i sióstr. W udanych przypadkach niechciane dzieci są najbardziej wytrwałymi bojownikami, osiągającymi sukces za wszelką cenę w imię swojego głównego celu - udowodnienia sobie. rodzicom, że się mylili, zaliczając je do niechcianych, że osiągnęli więcej niż ich bracia i siostry, że są godni miłości. Dla takich osób bycie niechcianym jest motywacją do osiągnięcia sukcesu, swego rodzaju „złotym kopniakiem”, zachętą do osiągnięcia sukcesu. Swoją drogą ciekawe jest spostrzeżenie, że niechciane dzieci to najczęściej dzieci najbardziej opiekuńcze, pilnie opiekowane ich chorymi i starszymi rodzicami. Zwykle rodzice umierają w ramionach niechcianych dzieci. Te dzieci, które całe życie próbowały udowodnić im, że naprawdę są godne miłości. Nawiasem mówiąc, spadek z reguły przypada na pożądane i ukochane dzieci. Jeśli chodzi o niechciane dzieci według płci, oprócz wszystkich wymienionych powyżej problemów, mogą one mieć problemy z płcią i tożsamością seksualną, czyli. mają skłonności do homoseksualizmu, transseksualizmu, cierpią na różne zaburzenia seksualne. Spośród sławnych ludzi niepożądanych ze względu na płeć był na przykład uwielbiany przez Rosjan amerykański pisarz Ernest Hemingway. Matka do piątego roku życia ubierała go jak dziewczynkę i zawsze podkreślała, jak bardzo jest rozczarowana faktem, że urodził się jako chłopiec. Być może dlatego pisarz przez całe życie starał się udowodnić, że jest prawdziwym mężczyzną, a w swoich dziełach gloryfikował męskość i siłę swoich bohaterów. Przez całe życie cierpiał jednak na depresję, którą próbował utopić w winie, aż po wielu próbach w końcu popełnił samobójstwo. Olga Shukshina również urodziła się niechciana ze względu na płeć – trzecia córka rodziców, którzy marzyli o synu. Jest nie tylko niechciana, ale i niekochana przez matkę. W wieku pięćdziesięciu lat nadal czuje się nieszczęśliwa, pozbawiona miłości, zrozumienia i uwagi, choć jest już mamą dorosłego syna. Niespokojna i wrażliwa natura, przez wiele lat żyła w depresji, nie układała sobie życia osobistego, nie pracowała nigdzie w swoim zawodzie, cierpiała na alkoholizm, przez piętnaście lat mieszkała w klasztorze, odpokutowując za swoje grzechy. Olga Shukshina ciężko dźwiga krzyż niechcianego dziecka. Tymczasem psychoterapia może pomóc jej przezwyciężyć urazę i depresję. Dwa typowe przykłady z praktyki psychoterapeutycznej pokazują, jak niepożądanie może negatywnie wpłynąć na los człowieka. Przypadek pierwszy. Młoda, głęboko nieszczęśliwa, przygnębiona kobieta skarży się, że wszyscy mężczyźni ją opuszczają. Okazało się, że była to druga córka. Ojciec tak bardzo pragnął syna, że ​​aż do piątego roku życia nazywał ją synem i pomimo jej protestów próbował wychować ją na „prawdziwego” mężczyznę. Dopiero w wieku sześciu lat pozostał w tyle za córką w swoim „męskim wychowaniu”, w wyniku czego jego ukochana córka stała się nerwową, niepewną siebie, nieszczęśliwą kobietą, która przed psychoterapią nie mogła nawet rodzić. Zawsze żyła z poczuciem winy przed ojcem i mężczyznami, których kochała, i bała się utraty ich miłości. I wszyscy zawsze ją opuszczali, z wyjątkiem ojca, którego kochała i nienawidziła jednocześnie. Przypadek drugi. Szesnastoletni chłopiec cierpiący na silne bóle głowy, obsesyjne lęki i zaburzenia snu został przywieziony do matki z powodu myśli samobójczych, które pojawiły się u jej syna. Od dzieciństwa młody człowiek czuł się samotny i opuszczony. Był pierwszym dzieckiem małoletniej matki, urodził się poza związkiem małżeńskim. Ojciec i wszyscy jego najbliżsi.