Rozmowę o uniwersalności i specjalizacji chciałbym zacząć od metafory: analogią Uniwersalności może być szwajcarski nóż. Tak jak szwajcarski nóż ma szeroką gamę narzędzi, które można wykorzystać w różnych sytuacjach, tak specjaliści mają szeroki zakres umiejętności i doświadczenia, które można zastosować w różnych obszarach. Z drugiej strony specjaliści mogą posiadać wysokie kwalifikacje w wąskiej dziedzinie, ale mogą nie posiadać wszechstronności i zdolności adaptacyjnych specjalisty. W ramach żartu można pomyśleć o szwajcarskim scyzorze wyposażonym w jedno narzędzie, np. wykałaczkę, jako metaforę wysoce wyspecjalizowanego eksperta, który może nie posiadać umiejętności potrzebnych w szybko zmieniającym się świecie. Wczoraj odkryłem książkę Davida Epsteina „ Generalists: How Talented Amateurs Become Winners in life” w wersji angielskiej nazywa się to jaśniej; mówi o Range i o zwycięzcach w świecie specjalizacji. Książka jest bardzo ciekawa, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że sam jestem generalistą, który nie osiągnął szczytu mistrzostwa w żadnej dziedzinie, ale w kilku obszarach jestem mocnym przeciętnym człowiekiem. Czasem sobie za to karcę i te same 10 000 godzin mam ochotę przeznaczyć na zdobycie prawdziwego mistrzostwa w jednej rzeczy. Ja sama uwielbiam zawodowych rzemieślników, którzy przez całe życie robią jedną rzecz i tworzą arcydzieła, po co to ukrywać, zazdroszczę im. Książka skłoniła mnie do zastanowienia się, która droga jest właściwa, w jakim czasie i dla jakich ludzi, czyli jest bardziej ryzykowna spokojniejszy. Epstein używa różnorodnych przykładów, od sportowców, przez muzyków, po naukowców, aby pokazać, że osoby o różnorodnych umiejętnościach i pochodzeniu często odnoszą większe sukcesy i są bardziej innowacyjne niż ci, którzy wcześnie się specjalizują. Twierdzi również, że wczesna specjalizacja może prowadzić do braku kreatywności, zdolności adaptacyjnych i odporności w obliczu wyzwań: tych, którzy zaczynają jako specjaliści, a kończą na specjalizacji, oraz tych, którzy zaczynają jako specjaliści, a następnie stają się. generaliści. Obydwa typy mogą odnieść korzyść dzięki możliwości korzystania z szerokiego zakresu doświadczeń i umiejętności i obaj mogą odnieść sukces w wyspecjalizowanym świecie, wykorzystując swoje unikalne perspektywy i umiejętności rozwiązywania problemów. Kluczowe przesłanie książki: Specjalizacja nie zawsze jest najlepszą ścieżką odnieść sukces. Chociaż wczesna specjalizacja może być skuteczna w niektórych obszarach, może również ograniczać zdolność danej osoby do przystosowania się do nowych sytuacji lub rozwiązywania złożonych problemów. Osoby zajmujące się specjalizacją często mają szerszy zakres wiedzy i doświadczenia, co pozwala im korzystać z różnych źródeł w celu znalezienia rozwiązań do problemów. Są także lepiej przygotowani do tworzenia powiązań między pozornie odmiennymi obszarami, co prowadzi do bardziej kreatywnych rozwiązań. Świat staje się coraz bardziej złożony i nieprzewidywalny, a sukces często wymaga umiejętności przystosowania się do nowych sytuacji i szybkiego uczenia się. Lepiej nadają się do tego specjaliści zajmujący się kształceniem ogólnym, ponieważ mają szerszy zakres umiejętności i doświadczenia. Ważne jest, aby docenić wartość „myślenia interdyscyplinarnego”, czyli umiejętności wykorzystania wiedzy z różnych dziedzin do rozwiązywania problemów. Można to osiągnąć współpracując z ludźmi z różnych środowisk lub celowo poszukując wiedzy specjalistycznej w różnych dziedzinach. Książka podważa ideę „zasady 10 000 godzin”, która zakłada, że ​​potrzeba 10, aby stać się ekspertem w dowolnej dziedzinie godziny skupionej praktyki. Epstein argumentuje, że zasada ta ma zastosowanie tylko do niektórych dziedzin i że w wielu przypadkach ważniejsze jest posiadanie szerokiego zakresu doświadczenia i wiedzy. Ogólnie rzecz biorąc, „Generalists” zachęca czytelników do przyjęcia bardziej zróżnicowanego i odkrywczego podejścia do uczenia się i rozwoju zawodowego ścisłe trzymanie się jednej ścieżki lub obszaru wiedzy. Istnieją dwa przeciwstawne podejścia do Twojej))