Czy zastanawiałeś się kiedyś, jakie cechy osobiste, umiejętności i zdolności pomagają danej osobie w tworzeniu bliskich relacji? Dlaczego niektóre związki rozpadają się w ciągu miesiąca, a inne trwają latami? Relacje niektórych ludzi są pełne nienawiści, bólu, krytyki, odrzucenia, podczas gdy relacje innych są przepełnione spokojem, wsparciem i szacunkiem? Myślałem o tym nie raz i dlatego postanowiłem zebrać całe doświadczenie moje, znajomych, klientów, a nawet mądrych autorów różnych inteligentnych książek. W rezultacie istniała tylko jedna intencja i trzy kompetencje. Zatem: Pierwsza intencja: wzajemne pragnienie bycia w związku z tą konkretną osobą. Nieważne jak bardzo byśmy tego chcieli, bez tego warunku nic się nie uda. Uważam, że związek, którego pragnie tylko jeden partner, jest skazany na porażkę. Mogą istnieć, ale jednocześnie zranić, być owocną podstawą do powstawania różnorodnych nerwic. Mogą powodować poczucie winy, złość, smutek, wstyd i inne trudne uczucia. Ale nie mogą być bliskie i harmonijne. Nie mogą służyć jako podstawa wzajemnego rozwoju i wzajemnego szczęścia. Kompetencja pierwsza: umiejętność zaakceptowania tego, że druga osoba jest zupełnie inna. Różni się ode mnie, moich oczekiwań i pragnień, od mojego ideału i ideału mojej mamy (a nawet taty). Druga osoba czasem chce być sama, czasem się złości, czasem zawodzi. Jak bardzo mogę to zaakceptować? Na ile mogę pozwolić drugiemu być sobą w naszej relacji, a nie dostosowywać się do moich ideałów i oczekiwań? Kompetencja druga: umiejętność negocjacji. Umiejętność słuchania i słyszenia. Porzuć magiczną telepatię i omów ze swoim partnerem wszystkie kontrowersyjne kwestie. Proś, usłysz odmowę, proś o przebaczenie, porozmawiaj o swoich uczuciach, oczekiwaniach, pragnieniach... Nawet jeśli jest to trudne, bezbronne i przerażające... Jak mogłoby być inaczej, jeśli przyznamy, że druga osoba jest zupełnie inna? Kompetencja trzecia: krytyczne myślenie i refleksja. Czy spotkałeś się kiedyś z sytuacją, w której druga osoba zmienia swoje podejście do Ciebie pod presją osób trzecich? Na przykład zrywam z tobą, moja mama cię nie lubiła. A może zdarzyło Ci się kiedyś, że poczułeś się zbyt urażony, za bardzo wyolbrzymiając, za bardzo uogólniając lub za dużo domyślając się? Krytyczne myślenie pozwala polegać na własnej opinii na temat danej osoby. A refleksja pomaga uporać się z własnymi wewnętrznymi sprzecznościami, konfliktami i oporami. Nie wyjmuj ich i nie niszcz relacji z bliskimi. To takie proste i trudne jednocześnie. Ciekawe, jak to jest u Ciebie? Co chciałbyś dodać lub zmienić na tej liście??