Większość z nas żyje w społeczeństwie i wchodzi w relacje z różnymi ludźmi: rodziną, bliskimi, współpracownikami, przyjaciółmi, przypadkowymi przechodniami... Relacje te mogą mieć różny stopień bliskości, w nich możemy doświadczać różnych uczuć i mocnych stron, ich doświadczenia mogą być również inne. Możemy czuć, że nasza relacja z drugą osobą jest bardzo bliska, a więź, która między nami powstała, jest silna i niezawodna. Doświadczamy radości, przyjemności, miłości. Ta osoba jest dla nas dobra, kochana i droga. Ale takie zdarzenia mogą mieć miejsce, gdy będziemy musieli się rozstać i może się wydawać, że relacja między nami staje się coraz mniej bliska, więź słabnie i wydaje się, że może zostać przerwana na zawsze. Możemy doświadczyć smutku, melancholii, bólu rozłąki, złości. Zdarzają się sytuacje, w których powstają nieporozumienia, zderzenie pragnień i zainteresowań, które może doprowadzić do rozgrywki i kłótni. I w takich przypadkach możemy doświadczyć złości, smutku, rozczarowania, czujemy, że oddalamy się od siebie, więź między nami słabnie, a czasem wydaje się, że się rozpada. W tej samej relacji możemy być bardzo blisko i spokojnie daleko, możemy się przybliżać i oddalać, jednocześnie doświadczać miłości i nienawiści, smutku i radości, przyjemności i wstrętu... Jak to możliwe, że nie da się połączyć: tak i nie, czarno-białe, złe i dobre, chcę i nie chcę. I to nie tylko w relacjach z drugim człowiekiem, ale także w relacjach z samym sobą. Być jednocześnie złym i dobrym, złym i miłym, smutnym i radosnym, chcieć i nie chcieć czegoś w tej samej chwili. Jak trudno jest przeciwstawić się tym sprzecznym uczuciom i pragnieniom, jak bardzo chcesz je rozdzielić i trzymaj je oddzielnie. Po oddzieleniu tego wszystkiego, co wydaje nam się niezgodne, staje się to dla nas trochę łatwiejsze, nie tak bolesne, nie tak nie do zniesienia. Możemy odkryć, że jesteśmy oddzielnymi częściami siebie. Chcesz zjednoczyć się w jedną całość? Czy będzie siła i szansa, aby połączyć niezgodność i znieść nieznośne??