Kiedy w rodzinie pojawia się drugie dziecko, pojawia się zazdrość o starsze dziecko, nawet jeśli chciało, czekało, prosiło mamę i tatę, żeby dali mu brata lub siostrę. A potem rodzice są zakłopotani: jak sobie poradzić z tą sytuacją? Zazdrość jest normalną, naturalną emocją. Jednak to zawsze jest sygnał! Zazdrość jest uczuciem „mówiącym”. Ważne jest, aby dorosły zrozumiał, co komunikuje emocja dziecka w konkretnej sytuacji i rodzinie. Zazdrość to poczucie niedostatku, opowieść o strachu przed stratą…. Dla dziecka jest to strach przed utratą uwagi i miłości rodzica. Co robić? Poświęcić starszemu dziecku wystarczająco dużo uwagi. Pierworodny przechodzi trudny okres w swoim życiu, potrzebuje pomocy i wsparcia. Utrzymuj pełną zaufania relację ze starszym dzieckiem, porozmawiaj od serca o jego uczuciach, doświadczeniach, zrozum je i zaakceptuj. Dorośli ponoszą odpowiedzialność rodzicielską . Zdarza się, że rodzice przerzucają odpowiedzialność na pierworodnego: „jesteś najstarszy!”, „niania już jest!” Pamiętajmy, że opieka i troska o dziecko to obowiązek rodziców. Pierworodny, mimo że jest najstarszy, pozostaje dzieckiem. Powinien bawić się, spacerować, oglądać kreskówki, uczyć się lekcji, komunikować się z rówieśnikami itp. Na każdym etapie życia dziecko ma swoje własne zadanie. Oczywiście możesz poprosić starsze dziecko o okazjonalną pomoc, ale nie przerzucaj na nie obowiązków rodzicielskich. Spędzaj ze starszym dzieckiem wartościowy czas – nawet jeśli jest to 20-30 minut dziennie, ale jest to czas spędzony z nim. mama, kiedy jej uwaga skupia się tylko na nim. Możesz się bawić, rysować, czytać, rozmawiać. Musisz powiedzieć swojemu dziecku, że go kochasz i że twoja miłość do niego nie zmniejszyła się wraz z pojawieniem się brata lub siostry. Porównaj dziecko tylko ze sobą. Na przykład: „Sam dzisiaj zapiąłeś marynarkę”. Dziecięca zazdrość jest rodzajem „prośby” o miłość i uwagę. Każdy rodzic może pomóc swojemu dziecku przetrwać ten trudny okres. Życzę powodzenia i dobrego samopoczucia psychicznego!