Pusty strachu i zaufania Generalnie mówię o relacjach... Międzyludzkie... Ciepłe i bliskie, jak byśmy chcieli, ale tak naprawdę okazują się bardzo, bardzo inny... W swoim życiu spotkałem się z tym, że bardzo często budujemy bliskie relacje ze strachu. Utrata bliskiej osoby, bycie nieakceptowanym, opuszczonym, pozostawionym samym sobie, niekochanym lub pozbawionym środków do życia – i te lęki zmuszają do budowania relacji przez bardzo długi czas bez myślenia o ich prawdziwej sile. I czy takie relacje są naprawdę mocne? Przecież tak naprawdę nie chodzi w nich o miłość, ale raczej o korzyść: oczekiwanie, że ktoś przykryje cię w przypadku twojej własnej porażki. I tutaj porażka nie dotyczy osiągnięć materialnych, ale raczej wewnętrznego stosunku do siebie. W tym przypadku, gdy z biegiem czasu oczy się otwierają i złudzenia opadają, staje się to bardzo bolesne. Przecież nie tylko oczekiwania i marzenia kruszą się, otwiera się też rzeczywistość, a raczej ta jej część, w której osobiście nie zrobiłeś czegoś dla siebie i och, jak trudno się do tego przyznać. Ktoś, nie chcąc stawić czoła tej rzeczywistości, zaczyna obwiniać siebie, ktoś inny – w zasadzie to nie ma znaczenia, bo istota jest ta sama – a nie chęć przyznania się do tego, co oczywiste – to Wy jesteście źródłem tego, co jest… Co robić? Wodze strachu są bardzo napięte, krok w lewo lub w prawo jest już uważany za poważny błąd, a związek jest natychmiast zagrożony porażką. Przypomniały się wszystkie stare żale i błędy, uczucia w środku się kłębią i pojawia się myśl: jak długo można to znosić? A będziesz w stanie to zrobić, jeśli dodasz do swojej relacji dużą dawkę zaufania. I nie tylko wobec partnera, ale przede wszystkim wobec własnego - Dodaj do siebie w związku dużą dozę zaufania, że ​​niezależnie od tego, co wydarzy się w Twoim życiu, nawet jeśli upadniesz i zostaniesz zraniony - TY się nie porzucisz, ale będziesz dbajcie o siebie z całą miłością i oszczędnością, a być może wasze relacje będą błyszczeć różnymi kolorami.