Kiedy rodzice, a zwłaszcza matka (jeśli jest to dziewczynka), nie mają bliskiego kontaktu z dzieckiem. Niechciane dziecko, depresja poporodowa, śmierć starszego dziecka, narodziny młodszego, brak kontaktu ze swoim ciałem, uczuciami i emocjami, skutkujący oziębłością lub wręcz przeciwnie, agresywnością, to aby przeżyć, tworzy go z jednym z pozostałych krewnych. Nie zawsze oczywiście we wczesnym wieku, częściej później. Mogą być wychowawcy i nauczyciele, ale rzadziej. Często tą osobą jest babcia lub dziadek (czasami wujkowie i ciotki). Które oczywiście nie zastąpią rodziców, ale mogą zapewnić odrobinę więcej ciepła i wsparcia, tak potrzebnego dziecku, aby czuło się bezpiecznie. Czas mija, dziecko dorasta. Wciąż próbuje nawiązać kontakt z rodzicami. Co zwłaszcza w przypadku rozwodu, gdy jedno z rodziców znika z pola dziecka, nie jest proste. A teraz nastolatka rozumie, że nie chce być taka jak jej matka. Czasami nawet przerażony swoją niechęcią do niej i poczuciem winy z tego powodu. Ale ponieważ nadal jest kobietą przyszłości i musi polegać na kobiecości, ponownie wybiera babcię. Jeśli Twoja babcia ma kilkoro wnuków, to poleganie na niej wiąże się z ciągłym niepokojem i strachem przed utratą tego, co masz. Przecież inne wnuki też potrzebują jej uwagi. Zimni, odlegli lub agresywni rodzice nie pojawiają się oczywiście niespodziewanie; zawsze istnieją przyczyny takich przejawów w systemie rodzinnym. A czasami są jak jeden z wcześniej wysiedlonych członków systemu. Przykładowo ojciec był tyranem, a córka (syn), którą kochał najbardziej, chcąc wymazać ojca ze swojego życia i jego miłości do niej, sama staje się taka sama. Albo z powodu tyrana ojca i poświęcenia matki dziecko przyłącza się do ofiary, jakby chciało ułatwić matce życie. Podziel się z nią bólem. Zwłaszcza jeśli jest to dziewczyna. Jeśli babcia (dziadek), na której polegali, dość wcześnie umrze lub poważnie zachoruje (wlicza się tu alkoholizm), wówczas nastolatek często wpada w głęboką depresję, która może okazać się zamaskowana i prowadzić do dużych zmian w życiu dziecka . Na przykład może zacząć wędrować, pić alkohol, rzucić szkołę, zerwać kontakty z przyjaciółmi i znaleźć bardzo wątpliwe kontakty, zarówno przyjacielskie, jak i seksualne. A poza tym, aby pozostać przy najbliższej osobie, utożsamia się z nią. Patrząc wstecz, bliscy mogą się zastanawiać, skąd wzięły się takie zmiany. I dlaczego na przykład dziewczyna, która zawsze starannie dobierała przyjaciół i znajomych, nagle znajduje partnera, który był tym samym, co jej dziadek, tyranem. I po prostu nieświadomie dołączyła do swojej babci, aby zawsze być przy niej. Oczywiste jest, że kiedy sama urodzi dziecko, nie będzie miała dla niego energii. W końcu dołączyła do śmierci. Często zdarza się, że dziecko przyłącza się do zmarłego wcześniej brata lub siostry, po prostu dlatego, że chce być widziane i kochane, tak jak kocha się i patrzy się na zmarłego. Jego działania, zwłaszcza począwszy od okresu dojrzewania, często ocierają się o śmierć, która daje mu sens życia. I/lub depresja są stałymi towarzyszami. Istnieją różne identyfikacje. I oczywiście wszystkie one przeszkadzają w prowadzeniu własnego życia. Im dłużej ktoś w nich żyje, tym trudniej jest mu wejść w swoje. Możesz sam zobaczyć te identyfikacje: - poprzez doznania w ciele. Kiedy wydaje się, że ciało jest podobne do ciała innej osoby – poprzez odczuwanie i postrzeganie siebie jako zmarłego wcześniej członka rodziny – doświadczasz żalu, który wyraźnie nie jest Twoim. Zadaj sobie pytanie – czyje to teraz uczucia? – niewytłumaczalne objawy lub działania, które nie odpowiadają Twojemu doświadczeniu życiowemu – obecność poczucia winy, bólu, żalu na ścieżce miłości do jednego z członków rodziny – prawda odrzuceni członkowie systemu rodzinnego. O traumatycznych, strasznych, wstydliwych wydarzeniach, o których starali się nie mówić - przedwczesna śmierć braci, sióstr, jednego z rodziców. Samobójstwa. Morderstwa. Inne poważne +79859942455