Wczoraj na szkoleniu z cech osobistych superwizora z OPPL poruszaliśmy temat zazdrości i zatrzymanego impulsu pożądania. Są trzy rodzaje zazdrość: o innych, o innych i o siebie. Melanie Klein przypisuje zazdrość wrodzonym cechom. Dziecko chce przywłaszczyć sobie pierś matki wraz z mlekiem. Ma nieświadomą fantazję o psuciu dobra złem. Kocha dawczą pierś i jednocześnie jej nienawidzi, bo nie należy do niego. Dziecko plami dobro złem i czuje się przepełnione złem. Osoba zazdrosna przeżywa trudną sytuację wewnętrzną, pojawia się w nim silny impuls agresji, który może ukryć się pod rosnącą wdzięcznością. W ten sposób zazdrosna osoba zdaje się kojarzyć z dobrym obiektem. Ale podstawą zazdrości jest zawsze chęć zabicia. Zazdrość przekracza granice osobowości człowieka i łamie jego przeznaczenie. To zawsze obniża poziom energii. Osoba, której zazdrości, nie zdając sobie z tego sprawy, stara się być wygodniejsza, dawać więcej, iść na ustępstwa, w nadziei, że zazdrosna osoba uspokoi się i będzie zadowolona z tego, co otrzymała. Oczywiście to nie działa. To sprawia, że ​​jestem jeszcze bardziej zły. Jeśli zazdrość odnosi się do tego, co jego zdaniem należy do danej osoby, to zazdrość odnosi się do tego, co do danej osoby nie należy. Zazdrość to pasja powiązana z morderstwem. Zabójstwo kreatywności. Dlatego też, gdy w środku jest wiele bólu z powodu poniesionych strat, strach jest stawić czoła agresji i nowemu bólowi. Strach jest rosnąć, objawiać się w czymś nowym, wywołując w ten sposób zazdrość. Niech całkowicie nieświadoma, ukryta zazdrość, która jest nie mniej potężna i destrukcyjna. Nieświadoma zazdrość o drugą osobę rodzi tę samą nieświadomą winę. Osoba pod presją poczucia winy próbuje zredukować siebie i swoje przejawy. Wygasza impuls twórczy, żeby po prostu pozostać w kontakcie, po prostu nie zostać samym. Ale w ten sposób staje się wilkiem w owczej skórze. A mimo to powoduje to gniew innych. Wybór jest niewielki – stać się winnym lub porzucić swoją realizację. Wina może wynikać z tego, że mamy pragnienie równości i jedności, co jest całkowicie nierealne! Nie jesteśmy równi od urodzenia! Jesteśmy inni. Od urodzenia otrzymujemy różne warunki: życie, genetykę, środowisko itp. Ale to, co zrobimy z naszym potencjałem, zależy od nas. Ważne jest, aby porównać się ze sobą i pozwolić sobie na swoją złożoność, przetworzone traumy, refleksje, spostrzeżenia. Rozpoznaj to jako podstawę, jako podstawę wewnętrznej struktury. Nie próbuj być kimś innym. Żyj w swoim własnym strumieniu tworzenia. Rozpoznaj swoją zazdrość jako miejsce, w którym zatrzymał się Twój własny potencjał. Albo przyznaj, że jest to niemożliwe, albo zrealizuj swoje pragnienia i aspiracje. To tu rodzi się lekkość i radość. Nie jak radość balonu, jasnego na zewnątrz i pustego w środku, ale jak jasność kwitnącej łąki, która nawet po utracie tylu kwiatów, ile zechce, wypuści nowe. Wznieś się na haj, jak mało kto potrafi! ) Twój #psycholog_tonkacheva