Autor artykułu: Novikov Viktor ValerievichPsycholog, psychoterapeuta kryzysowyCzłonek pełnoprawny OPPLNauczyciel poziomu regionalnegoPsycholog Centrum MKU „Rodnik”8-983-322-39-33 Wyrażam moje podziękowania dla metodyka za nieocenioną pomoc w redagowaniu artykułu najwyższej kategorii Shlemenzon Tamara Grigorievna O osobach, które wybierają „TWARDĄ” ścieżkę Powszechnie znanym, a jednocześnie budzącym za każdym razem nowe pytania jest fakt, że w zależności od ich wychowania , traumatyczne wydarzenia z dzieciństwa, kryzysy osobiste, ludzie wykazują zupełnie odmienne reakcje na te same wydarzenia, które im się przydarzają. Ktoś może postrzegać stresującą sytuację z negatywnego punktu widzenia i szukać ucieczki od stanu napięcia, ale dla innej osoby. przeciwnie, kryzys może być podstawą rozwoju. Przedmiotem rozważań w naszym artykule jest postawa wobec zdarzeń kryzysowych i umiejętność tolerowania stresu, a nie jego unikania. Podkreślamy, że przedstawiona typologia powstała w wyniku obserwacji zachowań ludzi i późniejszej analizy , a także w wyniku komunikacji z klientami korzystającymi z poradnictwa indywidualnego i psychoterapii. W przyszłości planowane jest przeprowadzenie badań na ten temat. Do analizy wyodrębniliśmy trzy główne kategorie, a mianowicie: Osoby, które wybierają ścieżkę „ŁATWĄ”. Nie tolerują stresu i mają tendencję do unikania sytuacji i wydarzeń kryzysowych, postrzegając je jako negatywne; Osoby, które wybiorą ścieżkę „NORMALNĄ”. Starają się unikać zdarzeń kryzysowych, ale potrafią je pokonać w celu samorozwoju i rozwoju osobistego; 3. Osoby, które wybierają ścieżkę „TWARDĄ”. Postrzegają wydarzenia kryzysowe jako pożyteczne i cenne doświadczenie, często doświadczają stanów kryzysowych i często do nich dążą. Dzięki temu efektem ich życiowej aktywności mogą być globalne osiągnięcia zawodowe, bądź w przypadku niepowodzenia – upadek ich planów , pomysły, nadzieje Osoby, które wybierają ścieżkę „ŁATWĄ” (ŁATWA – z angielskiego: łatwa, prosta, wygodna, zrelaksowana) nie są skłonne do szczególnej refleksji nad wydarzeniami, które ich spotykają, raczej intuicyjnie lub nieświadomie tłumią swoje doświadczenia, blokuj uczucia i emocje, utrzymując się na poziomie myśli: „dlaczego to wszystko. Czy to właśnie dzieje się w moim życiu? Ludzie, którzy wybierają tę ścieżkę, mają tendencję do szukania sensu i odpowiedzi na zewnątrz, a nie w sobie. Zwykle używają zwrotów „nie przejmuj się”; "Zrelaksować się"; „Wszystko będzie dobrze”, nie zastanawiając się tak naprawdę, dlaczego i dlaczego to mówią. Dlatego w obliczu kryzysu lub trudności ludzie, którzy wybierają „ŁATWĄ” ścieżkę, zwykle reagują, stosując model wycofania i unikania. lub adaptację lub tłumienie, stosując podstawowe strategie behawioralne, osoby takie starają się odpędzić negatywne myśli, spędzają dużo czasu na kontaktach społecznych, unikając trudności, skupiając się na unikaniu porażek, a nie na podejmowaniu ryzyka i osiąganiu sukcesu. Żyją zgodnie z zasadą „lepiej”. ptak w dłoni niż żuraw w dłoni” „niebo”. Często, gdy otrzymują tego „cycka”, przeżywają rozczarowanie, ponieważ wynik nie uzasadnia się sam, a osiągane przez nich cele mają raczej związek z postawami przejętymi od rodziców. Jedna z form zachowań ludzi, którzy wybierają „cycka”. Ścieżka ŁATWA” to tendencja do zachowań uzależniających. Zatem po znalezieniu obiektu zależności taka osoba może istnieć przez bardzo długi czas, pasożytując na obiekcie, otrzymując niezbędne zasoby. Na długi czas może to być skuteczna strategia, gdyż obiekt zapewnia uzależnionemu różne zasoby (materialne, fizyczne, duchowe), pomagając mu uniknąć stanu samotności i ukrytej rozpaczy, aż do wyczerpania swojej funkcji. W tym przypadku osoba wybierająca ścieżkę „ŁATWA” musi znaleźć kolejny obiekt, aby móc dalej istnieć. A ponieważ osoby należące do tej kategorii są często bardzo dobrymi manipulatorami i komunikatorami, problemy w tym zakresie pojawiają się już w wieku dorosłym, kiedy są jużzaczynają tracić swoją zewnętrzną atrakcyjność i pojawiają się coraz większe trudności w znalezieniu nowego obiektu zależności. Osoby tego typu mogą również wykazywać się niezależnymi zachowaniami, nadmierną chęcią pomocy i wsparcia drugiej osobie, ale jednocześnie ich doświadczeniom będzie nadal towarzyszyć poczucie zależności od niej i strach przed prowadzeniem własnego, niezależnego życia. w swoim życiu rzadko spotykają się z trudnościami duchowymi, czy egzystencjalnymi, a raczej raczej ich nie zauważają, rzadko o nich myślą, a w ich „godzinie” jest mniej stresujących wydarzeń, które mogą je zmienić i wpłynąć na ich życie, gdyż starają się ułatwiać sobie życie, właściwie unikając stanów napięcia i stresu, jednak osoby wybierające ścieżkę „ŁATWĄ” już w wieku dorosłym spotykają się z poczuciem rozczarowania życiem, popadają w depresję, przeżywają kryzysy i stany emocjonalne. , ponieważ zaczynają rozumieć, że nie żyją własnym życiem i starają się unikać tych prawdziwych uczuć i doświadczeń, które się u nich pojawiają. Osoby takie bardzo często przejawiają objawy psychosomatyczne w wyniku tłumienia przeżyć emocjonalnych i blokowania. Osoby chcące ułatwić sobie życie, wybierając „ŁATWĄ” ścieżkę, borykają się z głęboko zakorzenionymi trudnościami w dorosłości i głębokim rozczarowaniem życiowym, często patologicznym objawy u osób wybierających ścieżkę „ŁATWĄ”: alkoholizm, narkomania, różne formy uzależnień, patologie psychiczne, psychosomatyka. Oznacza to, że te metody opieki, które mogą być najpotężniejsze w obecnej stresującej sytuacji, które pozwalają w jak największym stopniu zapomnieć o istniejących problemach, pozbawiając się problemów i trudności, osoby z tej kategorii pozbawiają się życia w nim pełnej jakości, pozbawiając się możliwości przeżycia całej gamy uczuć i doświadczeń, obniżają swoją inteligencję emocjonalną. W rezultacie mogą używać chemicznych form uzależnienia, aby stworzyć „wyimaginowane” poczucie radości. Ludzie, którzy wybierają „NORMALNĄ” ścieżkę życia, z reguły mają wszystko „normalne”. Zasadnicza różnica w stosunku do poprzedniego typu polega na tym, że mają tendencję do myślenia o swoich działaniach, analizowania swoich myśli i zachowań, ignorując swoje uczucia i doświadczenia, w wyniku czego mogą doświadczać trudności osobistych. Tacy ludzie często słyszą sformułowanie „dużo myślisz”. Ich poziom odpowiedzialności jest dość wysoki i są w stanie osiągnąć sukces w życiu i rezultaty w życiu, które ich satysfakcjonują. W konfliktach i sytuacjach stresowych starają się rozwiązać problem poprzez kompromis i analizę sytuacji. Często mówią „Rozwiążmy to”, ale często spotykają się z rozczarowaniem, ponieważ nie wszystkie problemy można rozwiązać za pomocą logiki i analizy. Podobnie jak ludzie, którzy wybierają ścieżkę „ŁATWĄ”, starają się odpędzić od siebie negatywne myśli. unikając samotności, otaczając się kontaktami społecznymi Mają tendencję do podejmowania ryzyka i brania za kogoś odpowiedzialności, ale własna odpowiedzialność i ich zasoby pozostają przed nimi ukryte. Osoby wybierające ścieżkę „NORMALNĄ” dążą do stabilności i regularności, zapominając o tym całe życie czy jest to ciąg nieuniknionych zmian wewnętrznych. Dążąc do komfortu społecznego i osiągając go, podobnie jak ludzie poprzedniego typu, często doświadczają rozczarowania, gdy uświadomią sobie, że żyją życiem swoich rodziców, a nie własnym. W ich życiu zdarzają się stresujące wydarzenia, które ludziom na to pozwalają napisz, żeby zmienić zdanie w nowy sposób, spojrzeć na życie, zmienić swoje poglądy, odbudować się. Ale ich wewnętrzna zmiana będzie dotyczyć poziomu myśli i przekonań. W każdym razie uczucia i przeżycia emocjonalne będą przez bardzo długi czas ukrywane przed sobą. W dorosłości osoby, które wybiorą ścieżkę „NORMALNĄ”, będą odczuwać satysfakcję ze swojego życia, ale zawsze będzie im czegoś brakować. A to będzie powiązane właśnie z blokadą na poziomie uczuć i doświadczeń. ZatemZatem ludzie, którzy wybiorą ścieżkę „NORMALNĄ”, będą w miarę zadowoleni ze swojego życia, ale chęć utrzymania swojej strefy komfortu będzie regularnie poddawana wpływom kryzysowym (deprywacja, strata, żałoba) ze względu na to, że na nieświadomym i głębokim poziom, który będą dążyć do osiągnięcia -zmiana i poprawa, jednocześnie tłumiąc to pragnienie ze strachu przed utratą „iluzorycznej” stabilności. Osoby, które wybierają „TRUDNĄ” ścieżkę (HARD – z angielskiego „trudna”, „ciężka”, „trudna”, „trudna”, „uporczywa”) starają się poznać pełna głębia i piękno życia we wszystkich jego przejawach. Charakterystyczną cechą ludzi tego typu jest traumatyczne wydarzenie lub seria traumatycznych wydarzeń, które miały ogromny wpływ na osobowość i zmieniły jej strukturę od momentu przeżycia traumatycznego doświadczenia mają możliwość przeżycia i postrzegania zdarzeń przez pryzmat bardzo dużej wrażliwości na szczegóły i konteksty społeczne, doskonale wyczuwają nastrój innych, atmosferę społeczną, przywiązują większą wagę do wydarzeń których inne typy nie rozumieją. Przebywanie w pobliżu takiej osoby jest dla innych bardzo interesujące. Osoby wokół nich często zauważają, że mogą zmienić swoje nastawienie do życia, jeśli w pobliżu znajdzie się taka osoba. Osoby, które wybierają „TWARDĄ” ścieżkę, dążą do zmiany i rozwoju. Ich życie będzie pełne konfliktów wewnętrznych i zewnętrznych, doświadczając których osobowość będzie się dalej rozwijać, zdobywając nowe doświadczenia. W takim przypadku taka osoba w miarę rozwoju będzie sama dążyć do podejmowania ryzyka, próbując doświadczyć bardziej ryzykownych lub niebezpiecznych wydarzeń. W rezultacie swego rodzaju „nagrodą” dla takiej osoby będzie wzrost „smaku” życia; tacy ludzie często mówią: „Interesuje mnie życie”. osobą staje się zainteresowanie i chęć zdobycia nowego doświadczenia, zarówno w obszarze aktywności zawodowej, jak i w sferze komunikacji osobistej. Jednak po przebyciu silnego doświadczenia takie osoby mogą bardzo się zamknąć lub zacząć aktywnie działać. Do tej grupy można swobodnie zaliczyć przedsiębiorców, którzy stworzyli siebie „od zera” lub straciwszy wszystko, co mogli stracić, potrafili znaleźć sposoby na doskonalenie się. Dotyczy to także wszystkich wielkich naukowców i postaci, które wiele osiągnęły. Istnieją 2 możliwości rozwoju tej osobowości: Scenariusz negatywny powstaje pod warunkiem nadmiernej wiary w swoją wyłączność. Osoba taka ma tendencję do demonstrowania swojej ekskluzywności i egocentryzmu, ignorując jednocześnie potrzeby innych ludzi. W tym przypadku wycofuje się i nie rozwija, w dalszym ciągu przeżywając stany kryzysowe, ostro reagując na sytuacje życiowe, ale jednocześnie nie rozwijając się wewnętrznie, kierując swoją energię na obwinianie innych ludzi za swoje kłopoty. Osoba ta może charakteryzować się tendencją do niszczenia i niszczenia otoczenia lub siebie. 2. Pozytywna. Kiedy dana osoba doświadcza ostrych wydarzeń lub wydarzeń, które postrzega ostro. Jednak w wyniku rozwoju osobistego i przezwyciężenia kryzysu poprzez życie, a nie unikanie, bierze pełną odpowiedzialność za to, co się z nim dzieje i w tym przypadku dokonuje wyboru w oparciu o swoje zasady. Tacy ludzie mają tendencję do tworzenia wielkich dzieł w naszym społeczeństwie, bycia ważnymi ideologami, kierowania energii na tworzenie i tworzenie czegoś lub bycia utalentowanymi i odnoszącymi sukcesy specjalistami w swojej dziedzinie działania i kierunku swojego rozwoju. W obu przypadkach tak jest tendencja do rozwoju osobistego, która ma znaczenie. Przeżywając wydarzenia emocjonalne, osoba wybierająca ścieżkę „TWARDĄ” w pozytywnym scenariuszu poszerza granice świadomości, poszerza bagaż percepcji zmysłowej, poprawia jakość swojego życia, gdyż akceptuje wszystkie sytuacje życiowe jako prawdziwe i szuka w nich nowych doświadczeń dla dalszego rozwoju i wzrostu. Osoba taka, uświadomiwszy sobie swoją traumatyczną sytuację i zaakceptowawszy ją jako część swojego życia, jest w stanie stworzyć coś nowego dla innych ludzi. Więc wykracza poza.