Relacja z narcyzem; jak rozpoznać ich charakterystyczny mechanizm obronny: idealizację/dewaluację i w porę zakończyć związek przy minimalnych stratach dla siebie (aby nie powodowało to rozdzierającego bólu) W swojej praktyce pracowałam z klientami, którzy doświadczyli bardzo bolesnego rozstania z partnerem (czyli z osobami narcystycznymi niezdrowymi) i z reguły schemat jest ten sam. Podczas spotkania taka osoba ocenia drugą osobę na podstawie zewnętrznych znaków, które spełniają społecznie – nowoczesne standardy. Stosują dla siebie pewną skalę ocen: „Ona ma 9, ale ta to, tak sobie, 4”. Dla osób z podstawowym konfliktem „samooceny” ważny jest komponent zewnętrzny; ich oczekiwania i wymagania są bardzo wysokie. Zwykle nie mówi się o świecie wewnętrznym drugiego człowieka, o jego wartościach. A dziewczęta (kobiety) bardzo często ulegają tej idealizacji, myśląc, że chodzi o uczucia i miłość ze strony partnera. Ale co właściwie się dzieje, gdy spotykasz narcyza, następuje połączenie z innymi i przypisanie sobie cech inny i odpowiednio co – tym razem idealizacja. „Idę obok pięknej kobiety, wszyscy wokół się na mnie patrzą, co oznacza, że ​​​​jestem super mężczyzną”. A jeśli dziewczyna ma 4 lata, ludzie wokół niej nie. Jeśli ją podziwiam, to jestem taki sam, więc nie lubię takich dziewczyn. (Poczucie własnej wartości jest bardzo kruche) Dla takich osób wszystko opiera się na ocenie. W rzeczywistości idealizacja jest ważna początkowy etap budowania relacji. Idealizujemy, aby połączyć się z drugim, być na etapie zakochiwania się, a kiedy to mija, ludzie dojrzali, wewnętrznie wypełnieni, każdy z własnymi wartościami i silnym Ego, zaczynają widzieć przed sobą prawdziwego drugiego. z nich, bez dewaluacji go, ponieważ nie mają tak silnej przepaści między prawdziwym a idealnym „ja”. W przypadku osób narcystycznych sytuacja jest trochę inna. Ideał jest bardzo wysoki, między realnym jest ogromna przepaść i idealnego „ja”, brakuje podstawowego uczucia uczucia i kiedy narcyz zrozumie, że partnerka w rzeczywistości nie dorównuje idealnemu „ja”, bardzo szybko ją opuszcza, opuszcza związek i zaczyna szukać nowego przedmiot tymczasowej adoracji. Dla nich budowanie długotrwałych, głębokich, bliskich relacji jest bardzo trudne, praktycznie niemożliwe. Może się to zdarzyć (jeśli nie ma przesłanek fizjologicznych, genetycznych) z powodu wczesnych złożonych relacji z pierwotnym obiektem. Dużo o tym piszą psychoanalitycy nie będę się tam zagłębiał. Dlatego jeśli na początkowym etapie widzisz, że relacje budowane są na ocenie Twoich czynników zewnętrznych, bardzo silna idealizacja, a później zaczynają się porównania (np. z byłymi, to też się zdarza), wyrzuty, że czegoś nie potrafisz, pojawia się żadnej głębi (intymności) – pomyśl o tym... Zostaniesz zrzucony z piedestału z tą samą prędkością, z jaką zostałeś tam początkowo umieszczony. Doceniaj i dbaj o siebie💛psW tekście „on”, „ona” są wymienne (ponieważ może tak być. zarówno mężczyźni, jak i kobiety）#psychologia relacji#psychoterapia#relacje#psycholog_Kateryna_Borokh