Przypomnienie będzie dla Ciebie przydatne, jeśli imigracja na pierwszych etapach wiąże się z dużym stresem, np. wymuszoną lub trudną przeprowadzką, dużym poziomem niepokoju. Jeśli stracisz apetyt, wszystko wypadnie Ci z rąk, doświadczysz gorączkowej, bezsensownej aktywności, wahań nastroju, pogarszającego się snu lub indywidualnych wyraźnych oznak stresu, Twój organizm rzadko potrzebuje wsparcia. wtedy ważne jest, aby zwrócić się o pomoc do wykwalifikowanego psychologa lub psychiatry. Psycholog pomoże zidentyfikować przyczyny i znaleźć konstruktywny sposób na osiągnięcie komfortowego samopoczucia, a psychiatra zdiagnozuje depresję lub zaburzenia lękowe i dobierze dobre leki do leczenia doraźnego. W pierwszych tygodniach ważne jest, aby się wspierać : • Jedz co najmniej dwa razy dziennie. Często pod wpływem ostrego stresu jedzenie powoduje mdłości, zapominasz o nim i tracisz apetyt. Jedzenie według harmonogramu oszczędza, a już po pierwszych łyżkach może obudzić się apetyt. Może to być pyszne lokalne jedzenie, znajome domowe jedzenie lub zdrowe przekąski. Znajdź swój sposób na jedzenie. • Obserwuj ilość wypijanych płynów. Na stres reagujemy różnie: u niektórych oddawanie moczu staje się częstsze i pojawia się biegunka, u innych organizm ulega kumulacji i pojawiają się zaparcia z obrzękiem. W obu przypadkach ważne jest trzymanie się rutyny. • Ruszaj się. W przypadku ostrego stresu wyzwalana jest słynna „walka, ucieczka, zamrożenie”, podczas której reakcja walki lub ucieczki u młodego lub dorosłego osobnika i zamrożenie jest cofaniem się do dzieciństwa. Co to oznacza w praktyce? Jeśli fizycznie się poruszasz, Twoja psychika rozładowuje napięcie i szuka sposobów wyjścia ze stresującej sytuacji. Pojawia się dużo energii, która wymaga uwolnienia poprzez ruch. Jednak w wielu okolicznościach osoba łatwo popada w zachowania regresywne i pojawia się apatia, chęć leżenia zwiniętego w kłębek itp. Warto zacząć od małych działań, chociaż wstać i się przeciągnąć. Regresja, którą kiedyś nazywano wyuczoną bezradnością, jest czymś normalnym. Każdy może wpaść w ten stan. Ale lepiej delikatnie się z tego wydostać. Lekkie rozgrzewki, drżenie, kołysanie, potrząsanie całym ciałem są świetne, a gdy pojawi się agresja, pozwól sobie uderzyć w poduszkę, krzyczeć, płakać i tupać nogami. Kiedy już będziesz miał siłę, spójrz na codzienny jogging. • Stwórz sobie warunki do spania: ciężki koc lub „gniazdo” z poduszek i złożonych koców. Tylko we śnie powrót do „ustawień niemowlęcych” może być przydatny; stwarza poczucie bezpieczeństwa i zmniejsza niepokój. Możesz także posiedzieć w przyćmionym świetle przed pójściem spać, umieszczając gorącą podkładkę grzewczą pod plecami (bliże łopatek), pod stopami i trzymając w dłoniach kubek z gorącym napojem. Możesz użyć plastikowej butelki i podgrzewanej tkaniny jako poduszki grzewczej. • Owiń się i zarzuć na ramiona koc, narzutę, koc. To także pozwala zachować poczucie bezpieczeństwa. • Pozwól sobie na szybkie węglowodany: czekolada, słodycze i inne desery w małych ilościach są potrzebne podczas ostrego stresu. • Ogrzej i rozciągnij dłonie i stopy, jeśli zmarzną. Organizm wchodzi w stan zachowania ważnych narządów. Jeśli sztucznie stymulujemy normalne krążenie krwi, sygnalizujemy mózgowi, że „nie jest tak źle”. • Weź ciepłe kąpiele lub gorące prysznice. • Jeśli czujesz się oddzielony, jakbyś patrzył na siebie z zewnątrz i tracił kontakt z rzeczywistością , pocieraj uszy, pieprz się. Jeśli stanie się to trochę łatwiejsze, posłuchaj siebie. Zadaj sobie pytanie – co teraz widzę przed sobą? Jakie dźwięki słyszę? Jakie zapachy czuję? Jaki smak czuję? Co czuję swoim ciałem (opieram plecy na oparciu krzesła, np. czuję podłogę stopami). Jeśli czujesz, że sytuacja wymyka się spod kontroli i wpadasz w ostrą reakcję stresową skorzystaj z tych zaleceń. Pomogą Ci wrócić do sprawności. Jeśli czujesz, że potrzebujesz wsparcia psychologa w kwestii imigracji, napisz „Chcę konsultacji"