Narodziny partnera Poród z tatą jest teraz bardzo modny. Wiele par decyduje się wspólnie przejść przez wszystkie cykle porodu. Niektórzy w większym, inni w mniejszym stopniu, ale co najważniejsze, ramię w ramię. Różni ludzie różnie do tego podchodzą. Niektóre pary idą na poród partnerski od samego początku wspólnego życia, inne przygotowują się już od jakiegoś czasu, a jeszcze inne nigdy nie pójdą razem na poród. Zdania różnią się także wśród profesjonalistów zaangażowanych bądź w życie rodziny, bądź bezpośrednio w proces porodu. Na Białorusi rodzice decydujący się na wspólny poród muszą przejść OBOWIĄZKOWE zajęcia przygotowawcze, co musi zostać potwierdzone specjalnym zaświadczeniem. Ich koszt zależy od konkretnej placówki medycznej. Wspólny poród? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Jeśli para zrozumie i dobrowolnie pójdzie na poród, to wszystko jest możliwe. Ale jeśli mężczyzna nie jest przygotowany, to proces porodu może być dla niego zbyt stresujący: kobieta, którą kocha, cierpi z powodu bólu, krzyku, płaczu. okropny wyraz twarzy itp. Ponadto proces porodu trwa czasami dość długo. Widząc wystarczająco dużo, w przyszłości może cierpieć z powodu poczucia winy, że kobieta, którą kochał, musiała z jego powodu doświadczyć ogromnego bólu (przeze mnie zaszła w ciążę, więc to moja wina, że ​​ona cierpi), plus poczucie winy za to, że że nie mógł nic zrobić, aby jej pomóc podczas porodu; może czuć nienawiść do dziecka, ponieważ z jego powodu jest to tak bolesne i trudne dla jego żony (zwłaszcza jeśli poród jest trudny). W rezultacie może zniknąć pociąg seksualny do żony. Jeśli kobieta potrzebuje, aby mąż trzymał ją za rękę podczas porodu, musi rozważyć, czy to wsparcie jest warte ewentualnych konsekwencji. Ponadto może po prostu nie być gotowa na pomocną dłoń. Zdarza się, że kobieta podczas porodu odczuwa nienawiść do męża, uczucie to mija, ale mąż wszystko pamięta. Z ciekawości możesz przyjrzeć się procesowi w Internecie. Kobieta może także manipulować swoim mężczyzną za pomocą porodu partnerskiego, „uzależniając” go od poczucia winy (pozwól mu zobaczyć, jak cierpię, jakie to trudne, więc teraz musi zrobić wszystko za mnie). Oboje partnerzy muszą to przyznać do siebie, czy tego chcą i czy są gotowi wziąć na siebie odpowiedzialność za możliwe konsekwencje, po co im to w ogóle potrzebne.