Nastolatek: instrukcja obsługi Jeśli pewnego pięknego poranka znajdziesz w rodzinie nastolatka, uważaj, ci goście są łatwopalni. Ale jeśli będziesz przestrzegać kilku prostych zasad bezpieczeństwa, możesz nie tylko pozostać przyjaciółmi swojego dorastającego potomstwa, ale także zachować spokój i harmonię w rodzinie. Najważniejszą zasadą przetrwania w jednej rodzinie z nastolatkiem jest pamiętanie, że nie jest to mały diabeł z piekła rodem, ale osoba przeżywająca głęboki kryzys, który, jak każdy kryzys, prędzej czy później się zakończy. Być może poczujesz się lepiej na myśl, że nastolatkowi jest teraz znacznie trudniej niż tobie: jeszcze niedawno był dzieckiem, budzącym sympatię sąsiadek, ale teraz zmieniły się proporcje jego ciała, skóra jest pokryty trądzikiem, jego sylwetka zaczęła nabierać kształtu. Naturalnie, do tak dramatycznych zmian człowiek nie jest w stanie od razu się przyzwyczaić, a jeśli dodać do tego atak hormonalny – voila, powstaje nerwowa, niezrównoważona istota. Nastolatki przeżywają ten okres na różne sposoby: jedni buntują się, otwarcie protestują, inni cierpią po cichu, zamykając się na świat i w milczeniu przełykając łzy. Dzieciom wydaje się, że tak będzie zawsze. Naturalnie w tym czasie nastolatek szczególnie potrzebuje wsparcia, uwagi i opieki. Zamiast jednak zaakceptować tę obawę, żąda, aby „zostawić go w spokoju”. Kolejną cechą wieku jest skłonność do dramatyzowania. Przypomnijcie sobie Lermontowa z jego „samotnym żaglem”. Nastolatkowi z całą powagą wydaje się, że życie jest trudne, niesprawiedliwe i oczywiście tragiczne. A jeśli do tego dodamy rozczarowanie pierwszą miłością, otrzymamy koktajl kompletny. Nie ma sensu go od tego odradzać, najprawdopodobniej jeszcze bardziej przekona to twoje dziecko, że nie jest rozumiane. Tutaj warto przypomnieć mu z godną pozazdroszczenia konsekwencją, że w każdej sytuacji jesteś tam i będziesz go wspierać, jeśli to konieczne. Pojawienie się dziecka rodzi pewne pytania. Kulturalni chłopcy i dziewczęta nagle zaczynają zmieniać garderobę i coraz bardziej przypominają tubylców z Wyspy Wielkanocnej. Eksperymentowanie z wyglądem to kolejna charakterystyczna cecha wieku. Nie bój się absurdalnych strojów i fryzur swojego dziecka – z ich pomocą uczy się wyrażania siebie, stara się jeszcze wyraźniej podkreślać swoją przynależność do określonej grupy i w efekcie być akceptowanym. Ponadto wygląd jest prawdopodobnie najbardziej nieszkodliwym sposobem wyrażenia protestu gotującego się w rosnącej osobowości światu zewnętrznemu. Rodzicom rzeczywiście trudno jest pogodzić się z tymi zmianami wizerunkowymi, jednak po drugiej stronie skali jest zaufanie dorastającego człowieka, a co ważniejsze, w okresie dojrzewania warto pamiętać o tym, że rówieśnicy stać się głównym autorytetem dla dziecka, co często szokuje rodziców. Opinia dorosłych, która wcześniej była bezwarunkowo prawdziwa, obecnie nie jest akceptowana. Na pierwszy plan wysuwa się pozycja przyjaciół. Dlatego warto znaleźć okazję do osobistego poznania „wroga”, czyli w naszym przypadku przyjaciół: zaprosić na herbatę, piknik, imprezę w piżamie – możliwości jest wiele. Dzieci chętnie przyjmują takie zaproszenia, a rodzice, obserwując je z boku, otrzymują skarbnicę bezcennych informacji. I na koniec najcenniejsza rada, jaką można dać każdemu rodzicowi, to pomóc swojemu nastolatkowi poczuć, że dom to miejsce, w którym się przebywa Witamy. Bez względu na to, co się stanie, wysłuchają cię, zaakceptują i będą cię wspierać w każdy sposób: jeśli się mylisz, jeśli jesteś winny, jeśli jesteś zdenerwowany. Jeśli ktoś wie, że w domu jest bezpiecznie, nawet po popełnieniu poważnego błędu, nie wyjdzie na zewnątrz, tylko wróci do domu. To cenne, prawda? Podsumujmy więc: kryzys dorastania to ważne wydarzenie w życiu całej rodziny. Dlatego bądź cierpliwy i spróbuj lepiej poznać tę nową, nieznaną osobę. Szanuj go, bądź dumny z jego dorastania, wspieraj go, karm go pysznym jedzeniem i całuj go w kudłaty czubek głowy. Dzieci, jak już zauważyłeś, rosną bardzo szybko i już wkrótce kryzys nastoletni pozostanie jednym z cennych i drogich wspomnień dla serca.