Terapia piaskiem jest jedną z metod arteterapii (arteterapii). Technika „terapii piaskiem” powstała w ramach analitycznego podejścia Junga i w dużej mierze opiera się na pracy z symboliczną treścią nieświadomości jako źródłem wewnętrznego wzrostu i rozwoju. Terapia piaskiem pozwala dotknąć swojego głębokiego, autentycznego siebie, przywrócić harmonię psychiczną i pewność siebie. Wszystkie dzieci bawią się piaskiem. Będąc już na plaży, dziecko zaczyna budować zamki z piasku, fortyfikacje i miasta. I uważa za naturalne, że po pewnym czasie zamek zostanie zmyty przez falę. A dziecko z jeszcze większym entuzjazmem podejmuje się nowych konstrukcji. Bawiąc się piaskiem, człowiek pełni rolę twórcy, nieprzywiązanego do efektów swojej pracy. Dziecko buduje zamek z piasku, chwilę się nim zachwyca, po czym fala lub on sam niszczy dzieło. Jeden wątek życia kończy się, ustępując miejsca następnemu. I tak w nieskończoność. Proces ten symbolizuje fakt, że: wszystko przychodzi i odchodzi, nie ma nic, co ulega nieodwracalnemu zniszczeniu – po prostu stare ustępuje nowemu. Terapia piaskiem skupia się na tkwiącym w każdym człowieku wewnętrznym potencjale zdrowia i siły . Kładzie nacisk na naturalną manifestację myśli, uczuć i nastrojów w kreatywności, akceptowaniu człowieka takim, jaki jest, wraz z własnymi metodami samoleczenia i harmonizacji. Terapia piaskiem pomaga: - Odpowiadać na traumatyczne doświadczenia - Poszerzanie doświadczenie wewnętrzne - Wzmocnienie zaufania do świata - Zmiany w podejściu do siebie i innych - Psychoprofilaktyka Zwykle wymagany jest kurs od 7 do 15 sesji, czas trwania 30 - 60 minut. Wyposażenie gabinetu piaskowca w standardowej wielkości drewnianej taca (50 x 70 x 8 cm), piasek, woda i kolekcja miniaturowych figurek. Dno i boki piaskownic są zwykle pomalowane na niebiesko, co pozwala symulować wodę i niebo. W kolekcji powinno być wystarczająco dużo obiektów, które budzą odrazę, a wręcz przeciwnie, są atrakcyjne. Zapewni to klientowi możliwość wyrażenia, a następnie zintegrowania polaryzacji i wewnętrznych konfliktów. Kolekcja powinna być reprezentowana przez obiekty o różnych rozmiarach, kolorach, strukturach i materiałach. Powinny być: duże i drobne; bezbarwne i jaskrawe; naturalnie szorstkie i wykonane z różnych materiałów: metalu, szkła, gliny, drewna i plastiku. Kategorie przedmiotów: - ludzie - zwierzęta; - budynki, budynki; - minerały; - krajobraz; - symbole planetarne; - przedmioty odblaskowe (symbolizujące mądrość, prawdę, samorealizację itp.) - przedmioty oświetlające; - przedmioty zależności; Algorytm prowadzenia pracy Barbara Labovitz i Anna Goodwin (2000) zaproponowały swoją wersję etapów procesu terapii piaskiem: Etap 1. Kreacja świata Etap 2. Doświadczenie i rekonstrukcja. Etap 4. Dokumentacja. Etap 5. Etap przejściowy 6. Demontaż pokoju.1. Na etapie Kreacji Świata klienci zaczynają kreować swoje światy w psychologicznie bezpiecznej przestrzeni. Podano standardowe instrukcje „Stwórz swój własny świat”.2. Etap „Doświadczenie i Przebudowa” daje możliwość zintensyfikowania pracy wewnętrznej Klienta. Na tym etapie klienci manipulują przedmiotami w swoim świecie, w razie potrzeby przebudowują go i dzielą się swoimi przemyśleniami i uczuciami z psychologiem.3. Na etapie Terapii psycholog zadaje pytania, aby głębiej zagłębić się w problem, nie zamieszcza jednak komentarzy ani wrażeń na temat świata zbudowanego przez klienta. Rozwiązanie problemu osiąga się poprzez przeżycie przez klienta sytuacji traumatycznej oraz współpracę jego nieświadomości i świadomości.4. Na etapie Dokumentacji klienci mają możliwość sfotografowania stworzonych przez siebie światów.5. Na etapie Przejścia psycholog pomaga klientom w powiązaniu skonstruowanych światów z ich prawdziwym życiem. Razem badają, co odzwierciedla problem (i jego rozwiązanie).stworzony świat i jak klienci mogą wykorzystać zdobytą wiedzę.6. W szóstym etapie skonstruowany świat zostaje rozebrany. Wskazane jest, aby klient samodzielnie przeanalizował swój świat, ponieważ jest to jego schemat analizy światów piaskowych. Analizę piaskowych światów przeprowadza się według następującego schematu: Schematyczny obraz tafli piasku podzielony jest pionowo na trzy części: lewą, środkową i prawą. Jeśli Twój klient jest leworęczny, to schemat analizy jego tacy będzie dokładnie odwrotny do wzoru osoby praworęcznej. Wszystkie przedmioty, które znajdują się po lewej stronie tacy, odnoszą się do przeszłości klienta: jego doświadczenia , sytuacja rodzinna, relacje z matką oraz emocjonalna i zmysłowa sfera jego życia. Centralna część tacy to teraźniejszość klienta: to, co interesujące, jest teraz istotne. Wszystkie obiekty znajdujące się po prawej stronie piaskowego świata ku przyszłości klienta: to są jego pomysły, obrazy, marzenia, plany. W poziomie taca podzielona jest na dwie części: dolną i górną. Obiekty znajdujące się w dolnej części należą do sfery nieświadomości klienta: to, co nie jest zrealizowane, jest prawdopodobnie stłumione. W górnej części znajdują się obiekty należące do sfery świadomej: to, co jest materiałem świadomym. Analiza odbywa się na trzech poziomach. Poziom pierwszy – obiekt jest taki, jak go nazywa klient. Przede wszystkim analiza uwzględnia wartości, jakie sami klienci przypisują obiektom. Na przykład szyszki cedrowe często służą jako drzewa w światach klientów, kamyki służą jako stopnie, pudełko po papierosach służy jako nowoczesny blokowiec itp. Drugi poziom to znaczenie funkcjonalne obiektu, jakie funkcje pełni. Na przykład, jeśli na tacy znajduje się dom, jego funkcjonalnym znaczeniem jest wygoda, ciepło, ochrona, mieszkanie, separacja, konserwacja itp. Trzeci poziom analizy to symboliczne znaczenie obiektu, to znaczy znaczenie, które przypisuje się obiektowi z punktu widzenia religii, kultury, mentalności. W tym celu psychologowie będą potrzebowali słownika lub encyklopedii symboli. Możliwe zastosowania w pracy z personelem. Piaskownica psychologiczna jest skutecznie wykorzystywana do rozwiązywania szeregu problemów: przystosowania się do zespołu, jedności grupy, rozwiązywania konfliktów, korygowania relacji międzyludzkich. rozwój zawodowy i pokonywanie barier w samorealizacji, łagodzenie napięć emocjonalnych i stresu, zapobieganie wypaleniu zawodowemu, aktywizacja twórczego myślenia. Technika tworzenia „świata zorientowanego tematycznie” Cel: potrafi rozwiązać dowolny z przedstawionych problemów, w zależności od zadanego tematu. Psycholog proponuje zbudowanie świata, który bezpośrednio odzwierciedla jego problem lub jest jego nośnikiem. „Ja i moja praca”, „Mój zespół”, „Rozwój zawodowy”, „Moje relacje w zespole”, „Mój pierwszy dzień w pracy” itp. Pomiędzy postaciami możesz prowadzić dialogi, układać je i wyrażać uczucia. Psycholog pyta: „Co trzeba dodać, żeby poczuć się lepiej?” i prosi o dodanie tego elementu do obrazu lub zmianę czegoś w obrazie. Praca z zespołem Cel: jedność zespołu, korekta relacji międzyludzkich. Psycholog zaprasza członków zespołu do budowania świata, który odzwierciedla ich rzeczywistą sytuację interakcyjną. Następnie następuje dyskusja o tym świecie, każda postać ożywa i może coś powiedzieć. Po dyskusji proponuje się budowanie świata wygodnego dla wszystkich. Każdy może dodać do świata to, czego potrzebuje, aby czuć się bardziej komfortowo, zgadzając się z innymi. Światy równoległe. Cel: budowanie zespołu, adaptacja. Aby to zrobić, potrzebujesz kilku piaskownic (w zależności od liczby uczestników). oferuje uczestnikom, korzystając z kolekcji miniatur, budowanie własnych światów na tacach z piaskiem. Wszyscy budują jednocześnie zachowując ciszę. Następnie, gdy światy są już gotowe, psycholog inicjuje dla każdego klienta opowieść o jego świecie. Inną wersją tej gry jest „Wycieczka do światów równoległych”. Kiedy światy są już gotowe, psycholog zaprasza wszystkich na wycieczkę i nadanie nazw światom, które widzą, próbę zrozumienia.).