Nasze życie w społeczeństwie zależy w dużej mierze od nas samych. Każdy bowiem w takim czy innym stopniu ma wpływ na otaczających nas ludzi, na nasze życie osobiste i publiczne. Każdy jest odpowiedzialny za swoje życie i nie jest zwolniony z odpowiedzialności za innych. Jednak często, bardzo często nasza niechęć do wzięcia na siebie jakiejkolwiek odpowiedzialności jest ogromna. Wtedy mówimy na głos lub do siebie: „To nie moja sprawa”, „Niech inni próbują, ale u mnie wszystko w porządku”. Tymi słowami przenosimy odpowiedzialność na innych ludzi. A przerzucając odpowiedzialność na innego, w ten sposób zrzucamy winę na niego, dlatego go następnie potępiamy i obwiniamy. A wszystko to prowadzi do separacji, izolacji, do tego, że samotność nas pochłania i dręczy. Komunikacja ma na celu zjednoczenie nas wszystkich. Komunikując się ze sobą, odkrywamy siebie z różnych stron. Tak, komunikacja odkrywa nie tylko nasze najlepsze strony. Ale tylko komunikacja pomaga nam odkryć nasze prawdziwe ja, odkryć w sobie niezmierzony skarb tej wartościowej rzeczy, jaką jest nasze prawdziwe „ja”. Okazuje się ciekawy wzór: komunikując się z kimś, pomagamy tej osobie odkryć swoje prawdziwe ja, pokazać światu swoje prawdziwe ja, wnieść w ten świat coś pięknego, zmienić ten świat na lepszy, a jednocześnie ujawnijmy się! Właśnie dlatego komunikacja z innymi ludźmi jest przydatna. Komunikacja z ludźmi nas wzbogaca, ponieważ nasza dusza rozkwita poprzez pełnię zbliżenia z innymi ludźmi. A porzuciwszy komunikację z ludźmi, wysychamy i stajemy się biedniejsi, bo odcinając się od życia społecznego, zamykamy się nie tylko przed innymi, ale przede wszystkim przed sobą, komunikując się z innymi i pokonując swoją izolację, odsłania swoją wartości, wzbogaca siebie i wzbogaca innych. Każde spotkanie może dać wiele. Jeśli będziesz uważny na ludzi wokół ciebie, z pewnością dostrzeżesz i napełnisz się wartością, wniesiesz światło i dobro do siebie i świata. Każdy z nas ma piękno, ale ujawnia się ono jedynie poprzez komunikację z innymi ludźmi. Zwykle stykamy się tylko ze sobą, nie zadajemy sobie trudu dotarcia do prawdziwej istoty człowieka. Spieszymy się i widzimy ludzi takich jak niejaki Iwanow, Tatiana itp. Jesteśmy przyzwyczajeni do życia w pewnej odległości od siebie i jesteśmy przyzwyczajeni do komunikowania się tylko z tymi, którzy są dla nas mili, z tymi, dla których mamy teraz dobrą wolę. Kiedy w komunikacji napotykamy najmniejsze przeszkody, zwykle się wycofujemy; nie chcemy ich pokonać, aby poznać daną osobę. Przecież bardzo trudno jest nam zmusić się do spokojnej rozmowy z osobą, do której mamy jakieś uprzedzenia. Ale tylko przezwyciężając separację jesteśmy w stanie poznać siebie nawzajem, poznać świat i życie w całej pełni. Często, aby porozumieć się z innymi ludźmi, musimy przezwyciężyć pewne uprzedzenia, nieprzyjemne uczucie i pokonać siebie. Spójrzcie, co się dzieje: po prostu porzucamy zranione ego, stajemy się piękniejsi, lepsi, a przez to czynimy życie jaśniejszym i czystszym, tylko dzięki tak silnej woli wysiłku nad sobą następuje triumf dobra w świecie. Dlatego prawdziwym wyczynem dla człowieka jest przejście od nietowarzyskiego do towarzyskiego! To jest prawdziwe zwycięstwo nad całym tym cieniem, który uniemożliwia osiągnięcie integralności naszej prawdziwej osobowości! I tylko takie zwycięstwo da nam poczucie pełni życia, wybawi nas od szarości dnia codziennego i roślinności, od przygnębienia i beznadziei. Każdy z nas otrzymuje talenty, nie tylko te, z których wyrastają nasze umiejętności i zdolności , ale także talenty serca: życzliwość, wrażliwość, współczucie, wzajemne zrozumienie, empatia. Ujawnienie tych talentów jest dla nas ważnym zadaniem życiowym. Ale można je ujawnić jedynie poprzez komunikację z ludźmi. Okazuje się więc, że najważniejszym zadaniem każdego z nas jest odkrycie czegoś wartościowego w sobie i innych. A to można ujawnić jedynie poprzez przezwyciężenie separacji i izolacji poprzez komunikację z bliźnim. Oczywiście, prawdziwa komunikacja to ogromna, intensywna praca umysłowa, ale jaki skarb można znaleźć bez trudu. Dlatego też, gdy spotykamy jakąś osobę na swojej drodze, zajrzyjmy w jej prawdziwe „ja” i tak właśnie jest».