Od autora: Opublikowano na stronie internetowej i Szkole Życia Początek znajdziesz tutaj. Jedną z częstych przyczyn braku uwagi u dzieci i dorosłych jest tak zwane zaburzenie deficytu uwagi, w skrócie ADD. Jej objawem u dzieci mogą być trudności w nauce spowodowane niemożnością utrzymania skupienia na zadaniu przez czas wystarczający do jego wykonania, jego poślizgiem, dużą zdolnością do odwracania uwagi na rzeczy obce oraz impulsywnością. Dorośli z ADD mają również zmniejszoną zdolność rozumienia i zapamiętywania instrukcji i wskazówek, koncentrację na wykonaniu zadania, a także zdolność wyznaczania celów i planowania czasu. Oto jak młody mężczyzna z zespołem nieuwagi opisuje swój stan: „Bardzo często , myśli się mieszają (bez żmudnej pracy), cele blakną, życie wydaje się być w jakiejś nieważkości! Z tego powodu jako dziecko słabo radziłem sobie w szkole. Po ogrodzie cała gromadka dzieci chodziła i szukała moich rzeczy i zabawek, to był koszmar! Ale najważniejsze przygody zaczęły się w wieku dorosłym. Słabo się rozwijałem, bo z chaosem w głowie, nie rozumiałem, czego potrzebuję od życia, nie wiedziałem, jak wyznaczać cele i je osiągać, stałem się powierzchowny. Bardzo się tym martwiłem – kompleksy narosły! Nie umiałem grać z chłopakami w piłkę: zgubiłem się na boisku, zapomniałem, kto jest „w grze”, a kto nie, podawałem przeciwnikowi i strzelałem gole dla siebie… śmiech przez łzy… W dość odpowiedzialnej i obiecującej pracy nie mogę pracować, choć bardzo chcę!!! Tylko Bóg jeden wie, ile osób zatrudniłem z powodu roztargnienia w poprzedniej pracy i wciąż się tym martwię! Rezultat jest oczywisty – proszą mnie, abym wyszedł. Teraz zarabiam mniej i praca jest spokojna, ale to nie jest to czego chciałam...! Poczucie własnego niespełnienia rodzi tylko nowe kompleksy. Tak, zapominam, próbuję to zapisać, ale gubię notatki lub zapominam na nie spojrzeć lub je zabrać! Z natury jestem optymistką, ale patrzę, jak życie po prostu przemija! Nie jestem do końca towarzyski z przyjaciółmi, ponieważ uważam, że większość ludzi jest lepsza ode mnie, ponieważ są bardziej skupieni i celowi. I trzymam się od nich z daleka, bojąc się, że uznają mnie za niepoważną i niesamodzielną. Niektórzy starają się tego nie zauważać, a w pracy lekko drwią. Specyficzna „podstępność” ADHD polega na tym, że charakteryzuje się ono nie tylko niestabilną uwagą, upośledzoną wolą, zapominaniem i niepokojem, ale także maskuje się pod postacią niedociągnięć wychowawczych i wychowawczych. koszty złego charakteru. Przykładowo przeskakiwanie z jednego zadania do drugiego może wydawać się konsekwencją braku umiejętności organizacji pracy, częstej zmiany miejsca pracy – kłótliwości lub nieodpowiedzialności, wybuchów złości – przejawu niepohamowanego temperamentu, braku zainteresowań czy celów życiowych - niedojrzałość psychiczna i brak świadomości, nieprzestrzeganie umów - psoty, gubienie rzeczy - brak opanowania, nieposłuszeństwo dziecka może wydawać się uporem, łzami i żalami - kaprysy, niepowodzenia w szkole - brak dyscypliny, żądanie rodzicielskiej opieki uwaga - zepsucie, zapomnienie kluczy - luz. Takie zjawiska mogą rzeczywiście mieć powyższe przyczyny, ale nie w przypadku ADD. Oczywiste jest, że inni, którzy nie wiedzą o ADD lub ADHD (jeśli nieuwaga łączy się również z nadpobudliwością), w takiej sytuacji nie omieszkają wskazać „wady” swojemu bliźniemu i kontynuować proces edukacyjny „cierpiąc na oczywiste wady. ” Nieuważnemu jest wtedy ciężko. Jak to jest spędzić całe życie słuchając nagan wiecznie niezadowolonych rodziców, niekończących się wyrzutów i krytyki bliskich, słuchając nauk moralnych, pouczeń, perswazji, znosząc represje, kary, wyrzuty, „postępowania dyscyplinarne”, chłosty, potępienia ? Naturalnie, oprócz codziennych trudności, osoba z ADD czuje się gorsza i całkowicie nieadekwatna. Nie lubi siebie, jest z siebie niezadowolony, zawsze dręczą go poczucie winy i wstydu, uważa się za życiową porażkę, ma obniżony nastrój i pesymistyczne spojrzenie na przyszłość. Konsekwencją ADHD jest często.