Od autora: Polecane artykuły, książki: Ruella Frank „Pierwszy rok i reszta życia”. G. Neufeld i G. Mate. „Nie tęsknijcie za swoimi dziećmi”. Margarita Spagnolo-Lobb „Teoria rozwoju Gestalt”. Relacja dziecka z rodzicami kształtuje się od chwili jego narodzin! Dziecko może oddziaływać na rodziców równie skutecznie, jak oni na niego. Dziecko rozwija osobisty styl komunikacji z rodzicami. Wszystko, co zrobiliśmy od pierwszych dni życia do roku, objawia się w relacjach z innymi ludźmi. Dzieje się to w każdym momencie naszego życia. W naszych ruchach, doznaniach, uczuciach, pomysłach Rodzice mogą wiele zrobić w swojej relacji z dzieckiem, nawet gdy jest już dorosłe i ukształtowane. Może to być ekscytujące i interesujące dla obu stron. Naucz dziecko słuchać siebie, rozróżniać i nazywać swoje uczucia. Rozpoznaj i nazwij swoje uczucia. Usłysz swoje prawdziwe potrzeby, pragnienia i porozmawiaj o nich. Zapytaj, zaakceptuj i zapewnij wsparcie. To podstawa, małe kroki – rozwiązywanie globalnych, trudnych sytuacji. Dotyczy to dziecka w każdym wieku. Jeśli coś zostało pominięte we wczesnym dzieciństwie, możesz nad tym popracować w późniejszym dzieciństwie. Zwłaszcza, gdy pojawiają się pytania takie jak te: Jeśli dziecko nie rozumie, co jest możliwe, a co nie? Bije ciotkę kijem, pluje na młodszą siostrę, kopie? Rozpieszczony? Dziwne zachowanie dziecka, narzekanie, dokuczanie, znęcanie się? Czy wymaga ciągłej uwagi? Nie masz ochoty na naukę? Czy milczy i ignoruje dorosłych? Dzieci walczą? Drażliwość dziecka? Czy dziecko jest agresywne lub nieposłuszne? Czy Twoje dziecko skarży się na ból ciała? Czy często chorujesz? Nieśmiały i niepewny? W związku są dwie osoby, dlatego subiektywna sytuacja istnieje po obu stronach. Rodzice mają własne pytania: Czy rodzice boją się zakochać? Jak sobie radzić z lękami dziecka? Co zrobić, jeśli u dziecka występują ataki agresji? Czy czuję się winny wobec mojego dziecka? Jak rozmawiać z dzieckiem? Jak zmotywować dziecko? Jak reagować na uczucia dziecka? Jak pomóc swojemu dziecku? Osoba dorosła może, dzięki swojemu stanowi i możliwościom, zdolności do samoregulacji, pomóc dziecku radzić sobie z trudnościami. Dorosły może w większym stopniu świadomie wpływać na kontakt z dzieckiem!