Od autora: Artykuł opisuje prawdziwy przypadek nieszczęśliwej śmierci podopiecznego ośrodka sportowo-rekreacyjnego (zespołu wychowania fizycznego) - dyscypliny sportowej judo - z pozycji psychologa sportu Pojedynek przegrany nie wie, co zrobi, jeśli przegra, ale mówi o tym, co zrobi, jeśli wygra. Zwycięzca nie mówi o tym, co zrobi, jeśli wygra, ale mówi o tym, co zrobi, jeśli przegra - Eric Berne Mój nowy kurs internetowy dotyczący osiągania Wymarzonego Celu tutaj Mój nowy kurs internetowy Dla psychologów sportu, trenerów! Zestaw technik. zasady ćwiczenia, wskazówki metodyczne dla psychologów sportu, aby osiągnąć sukces przez nagradzanych sportowców! spójrz tutaj I znowu sport, sport, sport Co my wiemy o sporcie? Co to za miejsce dla wytrwałych i silnych? Że w sporcie głównymi cechami sportowca, obok doskonałego przygotowania i „komponentu technicznego”, są wysoka motywacja do osiągnięcia sukcesu i wola zwycięstwa? Że bez porażek nie ma zwycięstwa? Wszystko to jest prawdą. Jednak każdemu sportowcowi i jego trenerowi zależy na tym, aby takich porażek było jak najmniej. A wtedy trenerzy i ich potencjalni zwycięzcy – najlepsi z najlepszych – wkładają maksimum własnego wysiłku, możliwości osobistych i zasobów zewnętrznych, aby osiągnąć cel – BYĆ. PIERWSZY! A teraz coraz częściej angażują się psychologowie sportu w przygotowanie rezerwy sportowej! Widzą to, czego w zasadzie trener nie widzi – te małe, duże niuanse i przyczyny ewentualnych niepowodzeń i strat w czasie zawodów. Każdy sport ma swoje specyficzne punkty, nad którymi pracują psychologowie sportu, ale są też przyczyny zewnętrzne. które dotyczą wszystkich dyscyplin sportowych, czyli większości, z którymi współpracowałem - akrobatyka - artykuł tutaj, pływanie, judo, boks, piłka nożna, hokej, łapta rosyjska, gimnastyka artystyczna, gimnastyka rytmiczna. Dzieci w wieku od 6 do 28 lat (tak, tak. Mówię dzieci, ponieważ obecnie uważa się, że mózg człowieka rośnie w wieku 25 lat. A w Austrii „nie słaby” zasiłek na dziecko wypłacany jest do 28. roku życia , niezależnie od jego statusu społecznego: żonaty - nieżonaty). W wyniku pracy ze sportowcami odkryto interesujący punkt wpływu i bezpośredniej zależności od wyników sportowców w zawodach - od stylu przywództwa sztabu szkoleniowego wiadomo, że style przywództwa dzielą się na autorytarne, liberalne i demokratyczne lub mieszane z dominującą przewagą „jednej strony”” Zatem w różnych dyscyplinach sportowych najlepiej sprawdza się, sądząc po mojej praktyce jako psychologa sportu, określony kierunek stylu przywództwa. A jednak zauważyłem, że nawet w sportach „walki” sportowcy, których trener nie stosuje stylu przywództwa czysto autorytarnego, ani nawet autorytarno-demokratycznego, radzą sobie lepiej, czyli z przewagą w kierunku stylu demokratycznego. Na przykład w sportach walki, stosując w większości przypadków styl demokratyczny, a tylko w wyjątkowych przypadkach autorytarny, sportowcy często wygrywają walkę (np. boks i judo). Dzięki priorytetowemu demokratycznemu stylowi przywództwa zwycięzca jest bardziej odporny na stres w niestandardowych sytuacjach i prowokacyjnych momentach ze strony wroga. Rozważmy prawdziwy przypadek na przykładzie rosyjskich zawodów judo. Na macie nasza uczennica - 15 lat (nie pamiętam kategorii wagowej) jest jedną z najlepszych. Już od pierwszej minuty walki przeciwnik zaczyna go dezorientować – chaotycznie macha rękami przed twarzą. Nasz był w sytuacji bez wyjścia - przyjął pozycję wyczekującą, marnując w ten sposób czas na atak. Automatycznie staje się bardziej bezbronny. Nie jest to sytuacja standardowa – zawodnik po raz pierwszy spotkał się z taką „techniką”. Sędziowie nie zatrzymują „chaotycznie machającego” sportowca, a on nadal „myli” nam. Pytam trenera: „Czy Wasia może coś z tym zrobić?” Trener odpowiada, że ​​„tak – chwyć i przytrzymaj ramię”. W takim razie dlaczego tego nie zrobił? Ostatecznie Vasya przegrał, a wszystko dlatego, że nie wykazał się pomysłowością i zaradnością - był zdezorientowany! Powody zamieszania były dla mnie oczywiste. A przed tymi.