Witajcie przyjaciele! Dziś narysujemy portret osoby, która znajduje się w pozycji „ofiary”. Dzięki tym znakom możesz rozpoznać siebie lub kogoś w swoim otoczeniu, co pozwoli ci lepiej zrozumieć siebie lub innych. 1. Samoodrzucenie To jest punkt wyjścia „poświęcenia”. „Ofiara” staje się taką, gdy przyjmuje pozycję „Jestem minus”. Jest to negatywne podejście do samego siebie – swojego charakteru, wyglądu, swoich działań, swoich nawyków i ogólnie swojej osobowości. „Ofiara” nie zdaje sobie sprawy ze swojej wartości i uważa się za zbędnego, niepotrzebnego, niewłaściwego, a nawet gorszego. 2. Poczucie winy i wstydu Problem samoodrzucenia skutkuje skłonnością do emocji takich jak wstyd i poczucie winy. „Ofiara” wstydzi się siebie, ponieważ zgodnie ze swoimi urojeniami jest niewłaściwa, gorsza. „Ofiara” może czuć się winna dosłownie wszystkiego – źle siedzi, źle mówi, źle oddycha itp. Stąd jej kolejna funkcja. 3. Podległość „Ofiara” stara się odgadnąć pragnienia, najmniejsze oczekiwania innych i dostosować się do nich, aby zostać zaakceptowaną. Ze strachu przed odrzuceniem stara się być tym, kim chcą, żeby była, zdradzając się w ten sposób. „Ofiara” nie zna słowa „nie”. Może zjeść coś, co nie smakuje jej, usiąść tam, gdzie jej się nie podoba, uśmiechnąć się do osoby, której nie lubi, kiwnąć głową, gdy się nie zgadza, itp. 4. Brak pewności siebie „Ofiara”, wypierając się swoich pozytywnych cech i zdolności osobistych, głęboko wierzy we własną nieadekwatność, ma niski poziom aspiracji ze względu na ogromne zwątpienie w siebie. Jest przekonana, że ​​nie może nastawiać się na nic i niczego w swoim życiu nie zmieniać na lepsze. Stąd kolejny przejaw pozycji „ofiarnej”. 5. Bierność „Ofiara” jak nikt inny potrafi znosić dyskomfort. Z jednej strony przyzwyczajając się do tego, z drugiej nie widząc swoich możliwości, utknęła w nieprzyjemnych okolicznościach życiowych. Osoba na tym stanowisku nie robi nic sama i odrzuca oferowane z zewnątrz opcje rozwiązania swoich problemów. Na każdy rozsądny argument „ofiara” znajdzie ważne „ale”. „Ofiara” często chce, żeby zrobiono dla niej wszystko. To jest właśnie następny punkt. 6. Każdy jest mi coś winien. „Ofiara” ocenia siebie jako „minus”, a otaczających go ludzi postrzega jako „plus”. Jednocześnie pozycja „ofiary” wiąże się z utknięciem w stanie ego wewnętrznego dziecka. Dlatego każdy jest winien „ofiarze”. Oczekuje, że ktoś z zewnątrz, mający zasoby, podzieli się z nią. Ma dużo. Ile go to kosztuje?! 7. Uraza I tutaj „ofiara” staje przed faktem, że otaczający ją ludzie nie wiedzą nic o tym, co są jej winni, i dlatego nie zawsze spieszą się z pomocą. Kiedy oczekiwania nie zostają spełnione, „ofiara”, ponownie ze stanu ego wewnętrznego dziecka, doświadcza urazy. 8. Skargi Okazuje się zatem, że „ofiara” jest niezadowolona z siebie i świata. Dlatego komunikacja z taką osobą może być pełna licznych skarg na wszystko wokół. W obrazie świata „ofiary” wszystko jest złe, wszyscy są źli, a zwłaszcza osoby wokół niej celowo chcą ją skrzywdzić. 9. Użalanie się nad sobą Wierząc mocno w swoją niższość, beznadziejność, niesprawiedliwość i spisek całego świata przeciwko niej, „ofiara” często użala się nad sobą. Może nic na ten temat nie mówi, widać to po wyrazie jej twarzy – widzimy osobę głęboko nieszczęśliwą. „Ofiara” nie udaje, ona naprawdę cierpi. Przecież cierpienie często jest spowodowane nie samymi wydarzeniami i okolicznościami, ale naszym postrzeganiem i stosunkiem do nich. 10. Manipulacja „Ofiara” nie tylko użala się nad sobą, ale także nieświadomie szuka u innych użalania się nad sobą. Ze względu na swoje wewnętrzne nastawienie nie może otwarcie o nic prosić, deklarować swoich potrzeb, bronić granic, dlatego pojawiają się zachowania manipulacyjne. Prowokując użalanie się nad sobą, „ofiara” próbuje zdobyć to, czego chce - uwagę, pomoc, opiekę, miłość. 11. Posmak To, z czym mamy kontakt, jest tym, co pijemy. Dlatego po kontakcie z osobą, której „wszystko jest źle”, mogą pojawić się nieprzyjemne doznania wewnętrzne!