Być może od dawna szukasz odpowiedzi na pytanie – jaki jest mój cel? Jaki w ogóle jest cel mojego życia? W końcu każdy z nas przyszedł na ten świat w konkretnym celu. Można to też nazwać powołaniem, misją... Każdy z nas ma swój cel, im szybciej się odnajdziemy, tym bardziej harmonijne będzie nasze życie, tym spokojniejsza będzie nasza dusza. Człowiek jest istotą energetyczno-informacyjną. Wszystkie nasze nieograniczone możliwości zaczynają się od świadomego kierowania naszą energią. Obecnie psychologia i jej kształtowanie się jako nauki nabierają tempa w Rosji. Co kryje się za pojęciem psychologii - „psyche” - sumą aktów psychicznych, światem organizacji ludzkiej psychiki. Z mitologii czytamy o Bogini Psyche, która patronowała ludzkiej duszy, jego strukturze mentalnej, światu uczuć, światu odnajdywania siebie, podejmując dramaty i doświadczenia, które objawiają się w człowieku poprzez pytania: Kim jestem? Gdzie jestem? Dlaczego jestem? W dzisiejszych czasach bardzo ważne jest bycie sobą, poznawanie i odkrywanie siebie. Od czego zacząć, aby zbudować życie, dlaczego nie okazuje się tak, jak sobie wyobrażał dana osoba? Na te i wiele innych pytań odpowiadają różne podejścia i obszary psychologii. Podstawowe informacje leżą w samej osobie, jest to filozofia, koncepcja, strategia i biznesplan tej osoby. Odszyfrowanie tego kodu stwarza możliwości i otwiera oczy na przyczyny tego, co się dzieje. Charakter człowieka zaczyna się w momencie poczęcia i w tym momencie ważny jest emocjonalny i zmysłowy komponent mężczyzny i kobiety (ojca i matki). I to jest już przekazywane przyszłemu płodowi. Zbliża się moment podjęcia ważnej decyzji – być albo nie być! Moment, w którym kobieta jest gotowa przyjąć dziecko do swojego życia. Pierwszy tydzień to początek życia, rozpoczyna się rozwój komórek łożyska i komórek płodu. Co w tym czasie dzieje się z kobietą? Jest radosna lub zwątpiona – to przechodzi na płód. Oznacza to manifestację własnej Jaźni, a mianowicie, czy chce ona być matką? Czym jest dla niej dziecko? Czy spodziewa się premii materialnych? Albo coś innego? Dla dziecka istnieje mechanizm wpisywania od matki pierwszego doświadczenia, które będzie ono nosić ze sobą przez całe życie. Jakąkolwiek rolę wyznaczyła mu matka, taką właśnie przyjmie. Przykład. Jeśli ciąża będzie się wiązać z uzyskaniem mieszkania dla matki, to będzie się on kierował tą zasadą w swoich relacjach z innymi ludźmi, będzie urodzonym pasożytem i konsumentem; Jeśli kobieta podjęła decyzję o zajściu w ciążę razem z mężczyzną, z miłością i radością, wówczas życie człowieka będzie wypełnione umiejętnością akceptacji i wyrażania siebie, bycia na tym świecie. Następnie następują tygodnie życia przed urodzeniem, w którym matka nosi dziecko. A każdy tydzień ma swoje znaczenie, nie tylko z fizjologicznego punktu widzenia, ale także psychicznego. W drugim tygodniu ciąży pojawia się pytanie: „Jak się odżywiać? Z czego będę żył? Jeśli w życiu kobiety w tym momencie pojawia się strach, stres lub jakieś doświadczenie, to jest to również przekazywane płódowi i uruchamia program przetrwania po urodzeniu. W tym czasie kształtuje się etyka, estetyka, poczucie smaku, a dziewczyna rozwija kobiecość. I tak tydzień po tygodniu, aż do chwili narodzin. Moment porodu jest niezwykle ważny, gdyż szczególnie teraz istnieją różne metody, takie jak cesarskie cięcie, sztuczna indukcja porodu, macierzyństwo zastępcze. Ważne, aby poród odbył się w naturalnych warunkach, daje to dziecku większą niezależność w dorosłości i umiejętność dostrzegania wielu możliwości. I oto moment narodzin. Ważna jest tu wiedza z zakresu psychologii rozwojowej, która rozszyfrowuje ludzkie kryzysy. Kryzys w tłumaczeniu z języka greckiego oznacza rozwidlenie dróg, więc rozwiązaniem każdej sytuacji jest sformalizowanie kryzysu. W praktyce rodzice nie wiedzą o kryzysach swoich dzieci, nikt ich nie uczył ani nie informował. Wiedząc o nich, możesz zminimalizować kompleksy niższości, które powstają u dziecka w momencie samoświadomości, dzieje się to w wieku 3 lat. Pójściekształtowanie umiejętności komunikacyjnych, zrozumienie tego, co mogę, a czego nie mogę zrobić, kompleks niższości, który następnie pozostawia ślad w dorosłości. Kolejne 6 lat to kluczowy moment, poprzez obserwację dziecka trzeba zobaczyć w co się bawi, w jakie gry? I to będzie jego zainteresowanie zawodowe. W wielu problemach wpływających na jakość życia człowieka ważną rolę odgrywa kryzys przeżywania siebie; wiek powstania problemu to od 7 do 12 lat.1. Kryzys prawa do głosu, 7 – odpowiada za mowę, kształtowanie umiejętności wyrażania się poprzez słowa. Co dzieje się w wielu rodzinach? (uwagi „zamknij się!”, „Kiedy dorośniesz, rób, co chcesz” i tym podobne) powoduje to odmowę słuchania własnego głosu w nagraniu, w jakimkolwiek nagraniu własny głos wydaje się a. obcy; osoba. 2. Kryzys prawa do swojej estetyki (uwagi typu: „W kim się urodziłaś taka brzydka”, „Biorąc pod uwagę twój wygląd, córko, musisz mieć mądrą głowę” i tym podobne) daje prowadzi do odrzucenia przez lustro i fotografie. Wiele osób boi się aparatu i mówienia.3. Kryzys prawa do intelektu, inteligencji, twórczego myślenia (repliki „kim jesteś, taki kretyn!”, „idiota!” i tym podobne) powoduje całkowite tłumienie uznania w sobie inteligencji, zdolności dostrzegania i wiedzieć cokolwiek, tłumi zdolność znajomości języków, przytępia uwagę! A jeśli matka mówi to częściej, powoduje to migrenę, a teksty i materiały wydają się skomplikowane; Oto odpowiedź na pytanie, dlaczego moje dziecko słabo się uczy lub nie ma ochoty zanurzać się w procesie edukacyjnym, a im bardziej kształtująca się w nim Osobowość znajdowała się w takiej psychicznej przemocy swego przejawiającego się umysłu, tym bardziej im więcej ma talentu umysłowego i oryginalności umysłu i myślenia, tym łatwiej zaufać takiej osobie w jego talenty i geniusz. Jest to tłumienie pozycji człowieka w wieku 7-12 lat – umiejętności mówienia, bycia autonomicznym, demonstrowania swoich zasobów intelektualnych, radzenia sobie ze swoimi lękami, kształtowania swojej indywidualnej pozycji, a także bycia zorientowanym na wyniki i posiadania prawa do siebie. dochód powstaje tak naprawdę „tam, gdzie pies szperał” kiedy nie podoba Ci się własny głos na nagraniu, kiedy nie lubisz być fotografowany i nie lubisz swojego odbicia w lustrze, kiedy mówić o jakimkolwiek tekście dłuższym niż trzy słowa – to dla mnie trudne! Stąd pochodzi powiedzenie: „Nic nie rozumiem!” I tak kolejny kryzys od 15 do 19 lat, który mija bez uwagi rodziców, to pierwotna realizacja siebie. To jest nauka dialogu, umiejętność bycia w dialogu. Wielu rodziców nie przychodzi na dialog, ale pozostaje w kłótniach, skandalach, urazach, próbując udowodnić, kto ma rację, a kto nie. Dlatego dziecko nie może nauczyć się dialogu, a słychać od niego mowę slangową lub w ogóle mowę wypełnioną pasożytniczymi słowami, słowami w spójnikach. W tym wieku ważne jest, aby nauczyć się komunikować poprzez dramat. W tym wieku jest wiele pokus, zniszczenia i protestów. W wieku 18 lat rodzice mają obowiązek dać dziecku możliwość podejmowania własnych decyzji i rozpoczęcia formułowania własnych wyborów. Czas opieki dobiegł końca. A czasami widzimy, że opiekują się ludźmi w wieku 20, 30, 40 lat itd. lata. Szukaj sensu i powołania. Osoba z powodzeniem naśladuje życie, wierząc, że Charles Perot lub Bracia Grim przeżyją życie za niego. W filmie „Moskwa nie wierzy łzom”, praktycznym podręczniku psychologii, jak powiedział Rudik, żyje tak dopiero po 40. roku życia, ale pisze szkic. Będzie miał czas na przepisanie go na czystą kopię. Osoba utknie w tym stanie. Bo szukanie sensu życia i powołania to przedsięwzięcie zupełnie niebezpieczne; 30 lat szukasz siebie, w wieku 40 lat szukasz siebie, w wieku 60 lat szukasz siebie. Czas jasno zrozumieć, że musisz zacząć ucieleśniać, manifestować i tworzyć siebie. Chociaż nigdy nie jest za późno. Często życie przyspiesza człowieka w niezbyt humanitarny sposób. Przy 20-30 są to lekkie podkładki, przy 40 pod pośladkami, bliżej 50 życie daje magicznego kopa. Ponieważ człowiek jest nie tylko przedmiotem życia, ale także.