W naszym społeczeństwie panuje zwyczaj dzielenia emocji na dobre i złe. Dobre to takie, które są akceptowane przez całe społeczeństwo, a także aprobowane przez rodzinę, w której dana osoba dorastała. Na przykład dobrą i milcząco akceptowaną emocją może być gniew, będący oznaką siły. A źli to ci, których potępia społeczeństwo i rodzina. Na przykład w rodzinie, w której utrzymuje się gniew, smutek, uraza i użalanie się nad sobą mogą w ogóle nie być akceptowane. Ale w innej rodzinie złość jest zabroniona, a poświęcanie się, narzekanie i użalanie się nad sobą jest bardzo normalne, a nawet zachęcane. Przy takim podziale na dobro i zło, wstydem jest przeżywać pewne emocje i są one tłumione. W rzeczywistości nie ma dobrych ani złych emocji. Raczej działania, które dana osoba podejmuje pod wpływem emocji, można nazwać warunkowo dobrymi i złymi (lub, lepiej, skutecznymi lub nieskutecznymi). Każda emocja pełni ważną funkcję przekazywania informacji o tym, co dzieje się w nas lub na zewnątrz. Ważne jest tylko, aby poprawnie to zinterpretować. Proponuję rozważyć bardziej szczegółowo, co mówi nam ta lub inna emocja. Złość, irytacja, złość donoszą, że: - Nasze granice zostały naruszone. Ktoś może nam zrobić krzywdę. Energia gniewu jest bardzo silna, pomaga obronić swoje terytorium, ukarać sprawcę lub zrekompensować szkodę. - Musimy się zmobilizować i osiągnąć to, czego chcemy. Na przykład bieganie do końca dystansu, gdy jesteś już bardzo zmęczony. Lub odstraszyć napastnika. Złość sprawia, że ​​chcesz działać i to natychmiast. Bez tej emocji nie da się osiągać celów, rywalizować, chronić siebie i innych. - Mamy w sobie coś w nadmiarze lub w braku i musimy podjąć działania, aby zachować równowagę. Na przykład dziecko nie zasypia i po raz piąty prosi, żeby „napiło się wody”. Czujesz, że ta piąta prośba to już za dużo – wskazuje na to irytacja – i wydaje się, że musisz zmienić taktykę reagowania. Resentyment sygnalizuje nam dwie rzeczy: - że ta osoba jest dla nas wartościowa i chcemy z nią bliskiego kontaktu; - że naruszył nasze granice lub nie sprostał oczekiwaniom. Można powiedzieć, że resentyment to złość tych, którym się zakazuje złościć się i odczuwać ból. A jednocześnie jest to prośba o miłość. To tak, jakby mówiła: „Jesteś dla mnie taki ważny i tak bardzo mnie zraniłeś! Chcę się upewnić, że jestem dla ciebie ważny”. Właściwe przedstawienie skarg pomaga wyznaczyć zdrowe granice w relacjach, rozpoznać swoje potrzeby i uzyskać potwierdzenie swojej ważności dla Innego. Smutek, melancholia, smutek, rozczarowanie pomagają nam zaakceptować rzeczywistość, pożegnać się z czymś, co opuszcza nasze życie. Są symbolem tego, że coś tracimy i pozwalają nam opłakiwać i pożegnać się z tym. Pozbycie się smutku pomoże Ci zrobić sobie przerwę i przygotować się na nowy etap. Poczucie winy sygnalizuje nam, że nasze działanie jest sprzeczne z naszymi wewnętrznymi wartościami. Że zrobiliśmy coś, co wyrządziło krzywdę Innemu i zależy nam na tym. Prawidłowe podejście do poczucia winy polega na ustaleniu, czy rzeczywiście doszło do szkody, a następnie podjęciu działań mających na celu zrekompensowanie lub zminimalizowanie tych szkód. Niewłaściwą reakcją jest użalanie się nad sobą i nicnierobienie. Możesz też spieszyć się, aby natychmiast „naprawić” krzywdę, nie decydując, czy faktycznie spowodowałeś szkodę, czy nie. Strach i niepokój kojarzą się z instynktem samozachowawczym i sygnalizują nam, że istnieje jakieś niebezpieczeństwo. Rolą strachu jest pomóc nam go uniknąć i uratować życie. Pod jego wpływem chcesz uciekać lub ukrywać - prymitywne metody, które są nadal aktualne. Historia życia danej osoby i jej wcześniejsze doświadczenia mogą sprawiać, że dana osoba boi się czegoś, co nie stanowi poważnego zagrożenia. Wtedy strach lub niepokój jest sygnałem, że musisz przygotować się na jakieś przyszłe wydarzenie. Na przykład strach przed pójściem na rozmowę kwalifikacyjną lub egzamin, spotkaniem z kobietą lub poproszeniem o coś dla siebie. Przygotowanie polega albo na sprawniejszym wykonaniu akcji - dobrym poznaniu biletów, albo!