To prawda. Dojrzewanie to poszukiwanie siebie, poszukiwanie własnej tożsamości, tego, kogo i co się lubi, a czego nie. Ale rodzice często mówią: „Zajął się jakimś biznesem, a potem go porzucił”. Tak, rzuciłem, żeby spróbować czegoś nowego. Dlatego całkowicie normalne jest, że hobby szybko się zastępuje. Jest to konieczne, aby później z tej obfitości mógł wybrać to, co naprawdę lubi. Podam przykład mojej córki. Do nastoletniości jej hobby obejmowały książki, puzzle, rysowanie i wspinanie się na drzewa. I to się nie zmienia od kilku lat. Ale gdy tylko nadszedł okres dojrzewania, zainteresowania zaczęły zmieniać się w błyskawicznym tempie: szybowiec, diamentowe mozaiki, puzzle, malowanie po numerach, modelowanie z gliny, malowanie kropkami, różne kolorowanki, wspinaczka skałkowa, joga w powietrzu. Być może o czymś zapomniałem. Teraz jest etap szydełkowania. Sama opanowała robienie na drutach zabawek. Czasami jej hobby zmieniało się bardzo szybko, czasem wracała do czegoś i osiągała nowy poziom, ale jedno pozostało niezmienione - wspieraliśmy ją z mężem we wszystkim i cieszyliśmy się z jej sukcesu. Często słyszę od rodziców kolejne pytanie: „Ale moje dziecko zupełnie niczym się nie interesuje. Co robić?". Szukać przyczyny, dla której w okresie, gdy cała istota nastolatka wymaga zmian i aktywności, nie chce on niczego. Przyczyny mogą być następujące: - Brak umiejętności słuchania siebie i rozpoznawania własnych potrzeb. Dzieje się tak, gdy cały czas dziecka był zaplanowany minuta po minucie, a nie doświadczyło ono wystarczającej nudy, aby myśleć o tym, czego chce uzależnienie od telefonu; Telefon uzależnia od dopaminy. Nasz mózg naprawdę kocha „darmową” przyjemność – kiedy nic nie robi, ale sprawia przyjemność. A u nastolatków towarzyszy temu słaba samokontrola z powodu niedojrzałości płatów czołowych. Kiedy dziecko bierze do ręki telefon, nie marnuje energii na wymyślenie czegoś, a potem wdraża to w życie i cieszy się tym, po prostu od razu i bez wysiłku łapie to na telefon. Freebie! – dążenia dziecka nie były wspierane przez rodziców. Na przykład chłopiec chciał iść na mecz hokeja, ale rodzice powiedzieli mu, że to traumatyczne przeżycie i wysłali go na tańce. Po kilku takich odmowach ze strony rodziców dziecko może zrozumieć: dlaczego mam czegoś chcieć, jeśli nadal tego nie dostanę - zmęczenie. Może być fizyczny (na tle zmian w organizmie nastolatki często doświadczają anemii), psychiczny (depresja nastolatków jest również dość powszechna) i przesycenie klubów i sekcji. Nastolatek musi spróbować wszystkiego. A potem wybierz to, co mu się podoba. Najważniejsze, żeby mu nie przeszkadzać. Jakie są hobby Twoich dzieci? Jeśli Twój nastolatek ma podobne problemy, pomogę mu je rozwiązać.