Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego! - słynne motto z powieści Dumasa o Trzech muszkieterach. Ale czy w życiu często się to zdarza? W zwykłym życiu to w zasadzie każdy człowiek dla siebie. I ogólnie jest to poprawne w tym sensie, że: musisz wziąć odpowiedzialność za to, co ci się przydarza; nie możesz wziąć odpowiedzialności za cudze życie, za decyzje innych ludzi; nie możesz kontrolować życia innych, zagłębiając się w ich problemy; nie możesz czynić dobra, jeśli nie jesteś o to proszony. Oznacza to, że każdy dorosły ma prawo i obowiązek samodzielnie radzić sobie ze swoim życiem. A ten, kto spróbuje temu zapobiec, w ten czy inny sposób popadnie w stan ofiary z roli ratownika. A jeśli dana osoba ma trudności, zawsze może zwrócić się o pomoc do specjalistów lub poprosić innych o wsparcie. Zapytaj i nie oczekuj, że zgadną i nie wymyślą, że sami powinni przyjść z pomocą, po prostu odgadując potrzebę. To. I właśnie w momencie, gdy człowiek prosi i otrzymuje to wsparcie, buduje relację, a w zamian musi także okazać wdzięczność w takiej czy innej formie. Ale zdarza się, że jednostka staje się zakładnikiem zachowań grupy, a od zachowania grupy zależy jej dobrostan. A pozycja danej osoby może się zmienić tylko wtedy, gdy zmieni się pozycja całej grupy. A wtedy dobrobyt każdy może osiągnąć tylko wtedy, gdy „wszyscy za jednego”. Tę okoliczność zależności rozwoju i dobrobytu jednostki od rozwoju i dobrobytu grupy społecznej bardzo dobrze ukazuje film „Wizyta inspektora”. ” 2015, thriller, dramat, kryminał, Wielka Brytania. Główną bohaterką jest prosta dziewczyna, pracownica fabryki. Z adnotacji do filmu wynika, że ​​dziewczyna została niesprawiedliwie potraktowana przez członków bogatej rodziny i to prawda. A jednocześnie jej niepowodzenia zaczęły się właśnie od tego, że jej protest przeciwko niesprawiedliwemu traktowaniu pracownic przez fabrykanta nie spotkał się z poparciem samych pracownic. Zatrzymał ich strach. Pod tym względem bardzo trafne są słowa z rosyjskiego filmu „Terytorium”: „Twoim obowiązkiem jest być bardzo dobrym człowiekiem”. Dlaczego? „Są ludzie, którym jest znacznie trudniej niż innym. ale tak nie jest. I muszą być lepsze.” . A jeśli ktoś decyduje się żyć według marzeń, jest zobowiązany podwójnie. – Dlaczego? – Ponieważ większość ludzi jest tchórzliwa Z mojego praktycznego doświadczenia mogę powiedzieć, że boją się żyć, nie chcą żyć, a marzenie może w ogóle się nie spełnić. A potem jest tylko strach... Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego...