Wiele osób woli przemilczeć tak palące kwestie, niewiele się o tym mówi, jakby w nadziei, że jeśli nie będą o tym mówić, to nigdy się nie wydarzy. W zasadzie taka reakcja jest całkiem naturalna - uruchamiają się mechanizmy ochronne psychiki. Jeśli jednak jesteście rodzicami i macie córkę, to wasza rodzina nie jest na to odporna i jest to normalne. Po prostu bać się i nic nie robić, to zła strategia. Przede wszystkim należy zaakceptować fakt, że niezależnie od tego, jak dobrymi jesteście rodzicami, każde dziecko (czy to córka, czy syn) jest odrębną osobą od was. Dlatego ma wolną wolę i może nie postępować tak, jak chcesz lub jak go nauczono. Wszystkie te zasady dotyczą również wczesnej ciąży. Może to być wspaniała rodzina, w której wszyscy jej członkowie mają pełne zaufania i ciepłe relacje, córka może mieć doskonałe wyniki w nauce w szkole, wielu przyjaciół/zainteresowań/ciekawe i urozmaicone życie, a mimo to spotykać osobę płci przeciwnej i zajść w ciążę wczesny. Nawet prawie połowa dorosłych ma nieplanowane ciąże, co możemy powiedzieć o nastolatkach, jeśli zdarzyła się taka sytuacja, a Twoja córka przyszła do Ciebie „spowiadać się”, ważne jest, aby pokazać jej, że jesteś po jej stronie? Nie ma co lamentować, że życie się skończyło, plany się posypały, szkoda, obwiniaj się, przeglądaj szereg opcji, w których popełniłeś błąd, a także powtarzaj „o czym myślałeś?” Takimi reakcjami tylko przestraszysz dziecko i stracisz zaufanie. Pokaż córce, że akceptujesz ją w każdej sytuacji życiowej. W spokojnym otoczeniu będziecie musieli wspólnie stworzyć listę możliwych opcji. Swoją drogą, może być ich całkiem sporo. Nie chodzi tu tylko o zaprzestanie lub zakończenie ciąży. Ale w każdym razie zdecydowanie nie jest zalecane, aby dziadkowie wychowywali przyszłego wnuka/wnuczkę jak własne dziecko, ukrywając prawdę. Z psychologicznego punktu widzenia jest to trudne dla wszystkich i może prowadzić do poważnych konsekwencji. Absolutnie nie możesz wywierać presji na dziewczynie i narzucać jej swojego punktu widzenia. Istnieje ogromna liczba przypadków, gdy przyszła matka zdecydowała się przerwać ciążę, a rodzice zmusili ją do porodu i odwrotnie. To sprawi, że wszyscy będą nieszczęśliwi. Twoim zadaniem jest przekazać córce, że to tylko jej wybór i to ona będzie za to odpowiedzialna. Jeśli to możliwe, musisz zaangażować w ten proces ojca dziecka. To na wypadek, gdyby dziewczyna go nazwała. Jeśli nie podałeś nazwy, wyjaśnij, że ojciec ponosi taką samą odpowiedzialność za swoje dziecko i to zgodnie z prawem! Może i powinien go wspierać, a jeśli to konieczne, uczestniczyć w jego wychowaniu. Generalnie lepiej jest rozwiązać takie problemy wspólnie przez dwie rodziny „ofiar”. Oczywiście, jeśli tylko wszyscy będą adekwatni i zdrowi psychicznie (i nie mówimy tu o oczywistych odchyleniach, a o podstawowej umiejętności ponoszenia odpowiedzialności). Tak, tutaj też możemy mówić o odpowiedzialności karnej, to wszystko jest bardzo bolesne i nieprzyjemne. Ale próba ucieczki od problemów oznacza pokazanie córce tej samej strategii na przyszłość. A ona musi nauczyć się bycia wytrwałą i odpowiedzialną. Jeśli dokonamy wyboru na korzyść macierzyństwa, dostrajamy się do tej drogi. Należy zadbać o zdrowie przyszłej matki, zarejestrować ją, zgłosić się do lekarza i terminowo przejść badania. Konieczne jest także rozwiązanie kwestii szkolenia – dziewczyna musi zdobyć wykształcenie, aby w przyszłości móc normalnie pracować. Doskonałym rozwiązaniem byłoby umówienie się na wizytę u psychologa i odwiedzanie go z całą rodziną przez cały okres ciąży i po urodzeniu dziecka, aby wykluczyć depresję poporodową. W przypadku przerwania ciąży niezbędne jest także wsparcie psychologiczne. Temat jest złożony i bolesny ze wszystkich stron, gdyż wiąże się ze zwiększoną odpowiedzialnością. W rękach rodziców jest szansa na umilenie tego okresu i pokazanie córce, że nawet jeśli przez całe życie ponosi odpowiedzialność za swoje dziecko, może być szczęśliwa, nie zapominać o sobie i otrzymywać wsparcie od bliskich. Podziel się swoją opinią NA!💪